Vele mensen, Eén stem
[Signalering] Altijd lastig om een verhaal te maken waarin ervaringen en gedachten van vele mensen zijn samengesmolten tot één stem. De bedoeling is dat wij als lezers meebeleven wat al die mensen doormaken, maar het resultaat kan ook zijn dat de fictieve hoofdpersonen door deze verteltruc niet echt tot leven komen. Ze blijven op afstand, er is geen identificatie, want je weet dat het niet om een echt bestaand persoon gaat. Dat is niet erg als het ook echt om fictie gaat, maar dat is hier niet het geval. Het gaat wel degelijk om de weergave van in de realiteit ervaren belevingen.
De Gaande is iemand die onderweg is in het laatste stuk van haar leven. De lezer wordt geconfronteerd met het mentale proces van afscheid nemen en loslaten. Daarnaast spelen de Echtgenoot, de Dokter, de Stille Stem (een overleden zus), de Aandachtige (een verpleegkundige) en Vreemdeling Grens (de naderende dood) een rol in deze parabel, waarin we iets leren over het innerlijk proces van verandering en groei van de Gaande, een metafoor dus voor iemand die gaat sterven. Dat gebeurt via dialogen, maar ook door een simpele weergave van gedachten of via dagboeknotities. In het tweede deel van het boek wordt er door de auteur gereflecteerd op deze vertelling. Zij deelt hier met ons persoonlijke gedachten en ervaringen als geestelijk verzorger over de rol van zwijgen en stilte rond het stervensproces. Hier wordt het boek concreter, en daardoor ook interessanter, voor patiënten, maar ook voor naasten, artsen en verpleegkundigen.
—
Eerder verschenen in Hematon Magazine
