[Recensie] Een weekend op een exclusieve locatie om je droombruiloft te vieren, wie wil dat nou niet? Laat dat nou precies zijn wat aanstaand echtpaar Will Slater, tv-persoonlijkheid, en Julia Keegan, succesvol internet-ondernemer, ook voor ogen hadden. Ondanks dat ze elkaar nog niet zo heel lang kennen weten ze het zeker, ze zijn voor elkaar gemaakt. Will geeft de controle volledig uit handen aan Julia en zij heeft de organisatie strak in handen. Alles is zorgvuldig gepland en uitgezocht, zo ook de gastenlijst. Het weekend belooft een onvergetelijke ervaring te gaan worden, en niet alleen voor de tortelduifjes.
De bruiloft vindt plaats in de Folley op Cormorant Island, voor de kust van Ierland. Uitbaters Aoife en Freddy hebben de kasteelruïne gekocht en willen met deze jetsetbruiloft naam maken. Met dit bruidspaar bereiken ze een groot publiek en dit zou zomaar eens perspectief kunnen bieden voor meer feesten en evenementen. Aiofe denkt een gouden deal te hebben gesloten en doet alles om dit tot een succes te maken.
Bij aankomst dreigt een storm. Gasten ontdekken dat het eiland een gebruiksaanwijzing heeft, zonder gids kun je eigenlijk geen voet verzetten. De drie kilometer bonk graniet kent behalve witte stranden ook verraderlijk veen, Keltische begraafplaatsen en de nodige mythes. De gasten zijn verrast maar ook onder de indruk, precies wat Julia in gedachten had. Nu alleen dat onderbuikgevoel nog kwijt zien te raken en alles is perfect.
Als muizen in de val zitten
Lucy Foley heeft met De gastenlijst haar tweede thriller geschreven. De jachtpartij was haar thrillerdebuut, die heb ik nog niet gelezen. Ik zie wel meteen een opvallende overeenkomst: ook dat boek gaat over een vriendengroep. Is deze auteur gefascineerd door een groepsdynamiek? Ze speelt dat aspect namelijk volledig uit in dit verhaal, want we krijgen flink wat aan onrust en gedoe voorgeschoteld. Wat blijkt, niet alle aanwezigen zijn elkaars beste vrienden en dat legt achterdocht, jaloezie en een geheimzinnige sfeer onder een vergrootglas, heel vermakelijk. Aan de kant van Will is er een groep vrienden aanwezig die elkaar nog kent vanuit school. Je voelt dat daar wat meer schuilgaat. De auteur gooit elke keer wat dingen op die dat gevoel bevestigen, ja hoor, hier gaat ellende van komen. En ook aan de kant van Julia broeit er van alles.
De onderlinge verstandhoudingen zijn leuk gevonden maar ook best voorspelbaar ingevuld. Ondanks dat het verhaal veelbelovend begint en echt potentie heeft om je te verrassen: een veeleisend koppel, een spookeiland, een stel dronken feestvierders, oud zeer, jaloerse partners en hoge kliffen, doet De gastenlijst dat niet zoals verwacht. Zo is het moeilijk om sympathie te hebben voor de vrienden van Will. De auteur heeft (volwassen) korpsballetjes neergezet die zich gedragen alsof ze weer in het dispuut zitten. Het komt bijzonder vaak ter sprake, er zijn veel verwijzingen naar hun verleden op Trevellyans, de kostschool, maar er wordt verder niet veel mee gedaan. Behalve dat ik het voor kennisgeving aanneem doet het inhoudelijk niet veel voor de spanning.
Het feit dat ze als muizen in de val zitten op dat eiland en de storm letterlijk moeten uitzitten, geeft het geheel wel extra cachet. En dat heeft het verhaal ook wel nodig want echte diepgang ontbreekt dus. De personages blijven allemaal behoorlijk op de vlakte en dat is best raar gezien er genoeg intriges zijn. Zowel aan de kant van Julia als Will valt genoeg te vertellen. Helaas komt het allemaal niet echt uit de verf. Wat rest is een leuk verhaal met wat spookachtige elementen, een aantal personages die voor onrust zorgen en wat stevige toevalligheden om het geheel sluitend te krijgen. Maar waarom wordt het totaal niet spannend?
De flashbacks en flashforwards vanuit wisselend perspectief leggen de nadruk op de continue tijdsprongen. Je springt van een uur eerder, naar het nu, vervolgens na de ceremonie, dan weer drie dagen voor de bruiloft, de dag van de bruiloft en ga zo nog maar even door. Dit alles zorgde dat ik soms de draad kwijtraakte en het boek maar even aan de kant legde. Wat ik goed vond aan dit boek was het gegeven dat ieder hoofdstuk eindigde met een soort van cliffhanger. Dat je weer even moest wachten maakte niet uit. Uiteindelijk krijg je helaas niet op alle vragen antwoord maar de afgunst, jaloezie, wraak en misplaatst vertrouwen blijken wederom een leuke combinatie voor een fijn boek te zijn. En omdat het allemaal korte hoofdstukken betreft, blijft je nieuwsgierigheid getriggerd en leest het boek ook lekker snel weg.
Lucy Foley schrijft vlot en heel toegankelijk dus is De gastenlijst absoluut geen straf geweest om te lezen. Wat ik alleen écht miste was de spanning. Vooral wanneer je een échte thriller verwacht is dat wel een dingetje. Buiten dat is dit een prima boek. Daarom drie sterren voor De gastenlijst.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
