Hoogmoed voor de val
[Signalering] De achterflap van de roman De grote angst in de
bergen omschrijft het verhaal als “de onverbiddelijke kroniek van een aangekondigde catastrofe”. Veel prikkelender kun je het niet omschrijven. Meteen vanaf het begin van deze roman van Charles- Ferdinand Ramuz uit 1926, nu pas voor het eerst vertaald, voel je op niet mis te verstane wijze aan dat er iets broeit en dat er iets vreselijks gaat gebeuren. Omdat je als lezer brandt van verlangen om te achterhalen wat en waarom kun je het boek maar moeilijk wegleggen. De ontwikkeling van het verhaal is spannend en laat tegelijk ruimte voor eigen interpretatie.
Wat een verhaal uiteindelijk tijdloos en dus actueel maakt is het feit dat je de centrale problemen die het behandelt moeiteloos naar deze tijd kunt projecteren. Zoals de mensen in het boek de waarschuwingen van de natuur in de wind slaan, reageert de mensheid nu veel te traag op de signalen van de klimaatverandering. Hebzucht wint het van het verstand, of wellicht beter nog: hoogmoed komt voor de val.
De Zwitser Ramuz werd vanwege zijn buitengewone schrijfstijl en woordkeuze lange tijd verguisd. De aldoor opzettelijk wisselende werkwoordstijden bijvoorbeeld vergen enige gewenning en zullen niet bij iedereen in de smaak vallen. De vertaler is hier gelukkig wel trouw gebleven aan de originele stijl van de schrijver. Bijna honderd jaar
heeft het geduurd voordat een uitgever het aandurfde dit Zwitserse meesterwerk uit het Frans naar het Nederlands te vertalen. Of de uitgever en/ of de vertaler hierbij geïnspireerd werd door het succes van De acht bergen van Paolo Cognetti weten we natuurlijk niet zeker. Maar dat maakt ook niet uit. De vraag waarmee ik uiteindelijk het boek heb dichtgeklapt is: welke juweeltjes van de bergliteratuur liggen er nog meer op stoffige boekenplanken te wachten op een vertaler?
—
Eerder verschenen in Bergen Magazine
