Mythologie en werkelijkheid komen samen
[Recensie] Alexander Olbrechts heeft zich in De Heraklesmoorden laten inspireren door het mythologische verhaal van de Griekse held Herakles. Mythologische verhalen willen in feite iets duidelijk maken, ze vertellen wie we zijn, hoe we in de wereld staan. En dat is exact wat Olbrechts in deze thriller doet. Realiteit en mythe komen hierin samen. Het levert een nagelbijtend spannend verhaal op.
Oppergod Zeus wilde dat Herakles, die hij bij prinses Alkmene had verwerkt, over het land zou heersen. Zeus’ echtgenote Hera zorgde ervoor dat Eurystheus eerder werd geboren en dus koning van Mycene werd. Herakles moest zich dus aan hem onderwerpen. Herakles flipt en doodt zijn eigen kinderen.
Twaalf onmogelijke opdrachten
Om het goed te maken krijgt hij van Eurystheus tien, uiteindelijk twaalf ‘onmogelijke’ opdrachten (omdat hij er twee niet zelf uitvoert). Eurystheus hoopt dat Herakles om zal komen bij de uitvoering ervan. Lukt hem dat dan wordt Herakles onsterfelijk.
Je hoeft voor dit boek niet vertrouwd te zijn met het verhaal van Herakles. Olbrechts neemt je mee in het verhaal en de opdrachten van Herakles verweeft hij op een mooie manier in het verhaal. De Heraklesmoorden begint in de zoo van Planckendael bij Mechelen. De leeuw Simba, door zijn verzorger liever Aslan genoemd (Turks woord voor leeuw), de favoriet van de bezoekers, wordt met pijlen gedood. Ook zijn verzorger die het dier wil beschermen wordt vermoord door een bonk van een kerel met een leeuwenmasker op, een moderne Herakles. In het voorhoofd van de verzorger wordt een Romeinse letter I gekerfd.
Hoe kan deze seriemoordenaar gestopt worden?
Het is een gruwelijke moord, door Olbrechts nauwgezet beschreven. De politie gaat aan het werk en al snel vallen er meer doden, allemaal vermoord met een compound boog en met een Romeins getal in het voorhoofd gekerfd.
Hoe kan deze seriemoordenaar gestopt worden? Of is de man met het leeuwenmasker en zijn onmenselijke kracht hen te vlug af en kan hij zijn twaalf werken voltooien. Al vrij snel komt men erachter dat er een connectie is met de twaalf werken van Herakles.
Vanaf het eerste moment word je meegezogen in het verhaal. Olbrechts weet hoe je de spanning vast moet houden, weet op het juiste moment te versnellen, dwingt je op details te letten en weeft humor in zijn verhaal. Zo zou de koning naar Planckendael komen en moeten de openingstijden aangepast worden. Olbrechts schrijft dan: “Zelfs leeuwen moeten hun routine verzetten als de koning hen wil zien. De leeuw is koning van de jungle en helaas niet koning van de dierentuin.”
Spanning in relaties
De Heraklesmoorden is ook een verhaal dat gaat over relaties die onder spanning staan. Olbrechts heeft een reeks sterke personages neergezet, die je beter leert kennen en begrijpen. Zo is er de 58-jarige Rudi Smeets die het onderzoek leidt. Hij is “een professionele pitbull”. Thuis heeft hij niets te vertellen, zijn huwelijk lijkt voorbij. Daar is zijn vrouw Odette de “dictatoriale, tirannieke, fascistische alleenheerser.” “De huid vertelt zijn verhaal: het verhaal van een man die al veel leed heeft gezien.”
Hij is 35 jaar getrouwd en wil weg. Steeds komen trekjes van hem terug: het weggooien van de boterhammen die Odette voor hem gesmeerd heeft, het zuigen op het beentje van zijn bril. Dan is er de pas nieuwe inspecteur Lucas Vermeers. Hij stort zich op zijn werk vanwege een probleem met zijn vriendin. Anderzijds leer je ook de motieven van de moordenaar kennen.
Het Big Brother-effect
Het is de gelaagdheid die deze thriller zo aantrekkelijk maakt. Je kunt het lezen als sec het verhaal, maar je kunt ook inzoomen op de personages en hun achtergrond. Er is ook een maatschappelijke laag. Zo komt het thema van de euthanasie aan de orde, de maatschappelijke druk van de pers en invloedrijke personen, het Big Brother-effect, het verschil tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ rechercheurs. En er is de laag die alles te maken heeft met de schrijver. Het verhaal speelt zich in de buurt van Kortenberg (de woonplaats van Olbrechts), Olbrechts heeft katten, er komen drie katten in het verhaal voor. Dan is er nog Alissa van de technische recherche die T-shirts van metalbands draagt. Olbrechts schrijft over metal in een digitaal magazine.
Elk hoofdstuk begint met een tekening. Een agent die naar verschillende kanten kijkt (verschillende perspectieven in een onderzoek), een dier als het gaat om een nieuwe moord. Olbrechts schrijft direct, prikkelt de lezer om na te denken én zet hem op het verkeerde been. Zo creatief en met oog voor het detail gedaan. Het plot is verbijsterend, apocalyptisch. Een psychologische thriller vol actie waarbij mythologie en werkelijkheid op een ingenieuze manier verknoopt zijn.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
