Een liefde van een moeder voor haar zoon
[Recensie] Op Social Media las ik een column van auteur Guido Bindels. Ik begon en werd gegrepen. Ik besloot te stoppen en een ander moment te kiezen. Het was geen column om ‘even vlug tussendoor’ te lezen. Het deed de inhoud recht. Van een verdrietige en tegelijkertijd troost biedende schoonheid. Guido benaderde mij de volgende dag met de vraag of ik bij Boekencast aandacht kon schenken aan het boek De kleine drakendoder, middels zijn column. Hij had immers speciaal voor Boekencast al eerder een column geschreven over de combinatie tussen muziek en schrijven. Uitgeverij Palmslag was onmiddellijk zo vriendelijk om een recensie-exemplaar van het boek op te sturen. Zo zullen we zowel mijn recensie als de column van Guido publiceren op dezelfde dag op www.boeken-cast.nl
Het boek heeft een prachtige omslag. Veel bezoekers van onze social media kanalen zijn dat volstrekt met mij eens. De kleine drakendoder is naast waargebeurd, intens verdrietig en confronterend van inhoud, bovenal buitengewoon knap geschreven. Auteur is Suzanne Bos. Zij is getrouwd met Richard en mama van hun dochter Mirthe en hun jongere zoon Joris. Suzanne is werkzaam als beleidsadviseur Welzijn en zorg-ethicus in opleiding. Het verhaal dat zij vertelt in De kleine drakendoder is haar kant van het verhaal over het leven van dit gezin. Waargebeurd en opgetekend door een moeder die geen auteur is. Het boek is opgedragen aan Mirthe en Joris.
Hoofdpersonage in het verhaal is Joris. Joris wordt geboren en is het prachtige en meer dan welkome broertje van zijn iets oudere zus Mirthe. Suzanne en Richard zijn dolgelukkig met hun koningskoppel. Dit geluk wordt al snel aan het wankelen gebracht door gedrag en uitspraken van medisch geschoold personeel in het ziekenhuis en op het consultatiebureau. Joris is klein van stuk en is een vrolijke baby die na een zware start, goed weet aan te sterken. Het gezin is vooral op zoek naar onbezorgdheid en dit wordt hen niet gegund.
Joris, die werd vernoemd naar de gelijknamige drakendoder, weet veel tegenslag te bestrijden met zijn ontwapenende glimlach en blik. De draken waar hij tegen vecht worden almaar groter en sterker. Tot het moment dat Joris negen jaar en tien maanden oud is en een draak treft waar hij niet tegen opgewassen is. Op deze jonge leeftijd sterft de dappere Joris en laat een verslagen gezin achter.
Een ode aan het leven
Het aangrijpende boek bevat naast de proloog, epiloog en een dankwoord achtenveertig hoofdstukken. De oneven hoofdstukken vertellen het verhaal van Joris. Van de prille zwangerschap tot de allerlaatste nacht in zijn eigen bed. De even hoofdstukken vertellen het verhaal van Suzanne. Van het moment van overlijden van Joris tot de uitvaart een week later.
Omdat je als lezer weet dat Joris veel te vroeg zal komen te overlijden, is deze verdeling in hoofdstukken heel goed gekozen. De klap komt direct voor de lezer en dat gebrek aan wachten op het slechte nieuws is enerzijds confronterend en anderzijds zorgt het ervoor dat alle gevoelens wijd openstaan bij de lezer, vanaf de allereerste pagina.
Hiermee heeft een onervaren auteur een meesterzet gedaan. Haar schrijfstijl kenmerkt zich verder door korte zinnen met veel oog voor gedrag, emoties en detail. Het is zo knap dat haar waarnemingen zo begrijpelijk en voelbaar zijn in een periode uit haar leven waarin ze stuk, murw en compleet in een automatische piloot-stand moet hebben gezeten. De liefde voor Joris, Mirthe en Richard is bijna tastbaar gemaakt, door haar enorme schrijftalent. Je voelt je na het lezen van hun verhaal een goede kennis van het gezin. Dat zegt alles over de oprechtheid waarmee alles is beschreven.
Daarnaast heeft zij zonder oordeel het handelen en het gedrag van de zorgsector op veel punten weten te duiden. Ik hoop dat naast veel ouders, grootouders en belangstellenden ook beleidsmakers in de zorg dit boek zullen lezen.
De kleine drakendoder is een indrukwekkend eerbetoon aan een bijzonder jongetje door een moeder die de liefde voor haar gezin van de pagina’s heeft laten spatten. Een diepe buiging voor Joris, Suzanne, Richard en Mirthe.
Een boek dat dwingt en nodigt om verder te lezen. Dat troost en liefde biedt in de meest verdrietige levensfase die een mens kan overkomen. Je eigen kind verliezen, iets ergers is er niet. Hopelijk heeft het vastleggen van alle gebeurtenissen voor Suzanne een helende bijdrage geleverd aan het verder leven met haar blijvende gemis.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
