[Recensie] De Kloof kent de gemeentelijke politieke arena als decor, maar het verhaal zou zich feitelijk overal af kunnen spelen. Bovendien is het een cynische knipoog naar politiek Den Haag en de politieke wanorde aldaar. Vol intriges, vriendjespolitiek en machtspelletjes.
Zijn jarenlange ervaring als politiek verslaggever en alles wat hij in die tijd heeft meegemaakt, heeft Te Winkel –in geromantiseerde vorm- aangewend of in elk geval geïnspireerd tot het schrijven van ‘De Kloof’. Hij laat in zijn boek zien hoe verhalen worden misbruikt om een groep mensen in een hoek te dwingen, af te zonderen, of zelfs de dood in te jagen. Als het in hun voordeel is, geloven mensen elk verhaal, hoe onzinnig ook.
“De wethouder doet een Ad Melkertje, autistisch en regentesk, maar dat vind jij, Ruben, geen probleem. Jij was altijd al een arrogante hufter. Ik kan jouw gedrag niet veranderen. Jij bent nu eenmaal een lompe beer met manieren waar een lompe beer zich voor zou schamen. ik heb niet de illusie dat ik je beschaving bij kan brengen, riep John.”
Zoals gezegd heeft Te Winkel voor de romanvorm gekozen en daarin staat PvdA-wethouder, Ruben Kooistra centraal. Er komen echter nog andere prominenten voorbij die herkenning zullen oproepen bij de lezer. Wie er voor welk personage enigszins ‘model heeft gestaan’ is echter aan de lezer om te bepalen. Dat levert met regelmaat smeuïge passages op die zullen verrassen, schokken en amuseren. Naast Kooistra is er een belangrijke rol weggelegd voor John Keizer, oprichter van de populistische Eenheidspartij. Op wie zou dit personage nu toch gebaseerd zijn?
“Goede vrienden, Echte Amersfoorters, riep John. Dit is het uur, waarop wij onze stad terugeisen. De toekomst ligt in onze handen, niet in die van laffe, arrogante bestuurders, projectontwikkelaars en buitenstaanders. Deze stad is voor Echte Amersfoorters. Wij grijpen de macht. Wij kunnen niet verliezen.”
Met De Kloof levert Te Winkel een vermakelijk, schokkend maar vooral uiterst intrigerend boek af dat een verregaand, maar waarschijnlijk zeer waarheidsgetrouw, beeld geeft van de (gemeentelijke) politiek. Wij, burgers, zien de strijd tussen politici en/of partijen voor zover dat naar buiten wordt gebracht, maar achter gesloten deuren gaat dat duidelijk veel verder. Te Winkel zet die deur op een kier zodat wij mee kunnen kijken en luisteren.
Daarnaast weet de auteur zijn verhaal op sappige, doch uiterst geloofwaardige wijze over het voetlicht te brengen, zijn zijn personages uiterst geloofwaardig (hetgeen geen wonder is aangezien zij ‘min of meer’ bestaan) en zijn de dialogen fris en natuurlijk.
De titel heeft, zo verklaart de auteur in een onlangs gepubliceerd interview, meerdere betekenissen. Enerzijds heeft Ruben Kooistra een kloof in zijn zelfbeeld. Hij ziet zichzelf als een nobel mens, doch de publieke opinie is een geheel andere. Daarnaast refereert de titel uiteraard aan de kloof tussen politiek en burger.
De kloof geeft inzicht in de weinig frisse wereld die politiek heet en neem kennis van leugens, verraad en intriges.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
