Pijnlijk einde van het leven
[Recensie] De laatste stap speelt in Antwerpen. In de wijk Hoboken wordt een gruwelijk toegetakeld en gemarteld lijk gevonden, nog maar net gestorven en op een plek waar veel mensen langs komen. Opvallend is dat de dader het slachtoffer vooral heeft willen doen lijden, door de neus en oren van het levende slachtoffer af te snijden. En dat leidt weer tot grote weerzin bij allen die dit zien. Een poosje later vindt iemand nog een lijk. Dina Kuijpers is in haar flat gewurgd met haar hoofddoek. Al snel legt politiecommissaris Eric Michiels het verband tussen de twee vermoordden. De slachtoffers zijn ex-collega’s. Het spoor leidt naar een andere oud-collega van de doden, die woont in Italië. Nog gruwelijker feiten komen boven tafel.
Er zijn verschillende verdachten, bijvoorbeeld de twee Marokkaanse broers die leerlingen waren op de school waar het eerste slachtoffer Bert Peeters les heeft gegeven. Hij was verwikkeld in een conflict met hen. Ook is er de leider van een rechtsextremistische groep waarvan Peeters lid wilde worden, die een rol lijkt te hebben gespeeld.
Braken bij het mishandelde lijk
De hele inhoud van De laatste stap is relevant voor het sympathieke verhaal. Het taalgebruik is prettig en leest snel. Op een logische wijze werkt het verhaal toe naar de ontknoping. Stukje bij beetje komen feiten en motieven aan bod bij Michiels en zijn team. De politiebeambten zijn zeker niet gevoelloos in deze zaak. Iemand braakt zelfs bij het zien van het mishandelde lijk. Ze hebben op zijn tijd rust nodig en hebben soms last van trauma. Ook zijn ze onderworpen aan twijfel en voortschrijdend inzicht.
Het teamverband van deze politiemensen speelt een grote rol. Onderhuids speelt er iets tussen Michiels en één van zijn vrouwelijke rechercheurs, die nieuw is in het team. Daarnaast heeft Michiels nog een beginnende relatie met zijn buurvrouw.
Het team van Michiels levert een enorme strijd om de ware toedracht boven tafel te krijgen. Het onderzoeken van telefoongegevens geeft grote vondsten om tot de daders te komen. De auteur volgt de trant van analyseren stap voor stap en hij legt de denkwijze van de politie volledig bloot. Nergens is het verhaal gaapverwekkend, het houdt je op het puntje van je stoel. De good guys weten het uiteindelijk te winnen, de ‘bad guys’ moeten boeten en dat is rechtvaardig.
Het onderliggend thema van de thriller is schuld en wraak. Wie rekent wie wat precies aan? Een maatschappelijke boodschap heeft het verhaal verder niet. Het boek eindigt met een mooie, schilderachtige en vredige beschrijving van het gebied in Antwerpen waar commissaris Michiels woont. Dat geeft het gevoel dat alles weer rustig is.
–
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
