De Lijkwade van Turijn ontsluierd

De lijkwade van Turijn, deel 1: Forensisch onderzoek door een arts

Is dit het laken waarin Jezus werd begraven?

[Essay] Een linnen doek waarin een dode gekruisigde man is begraven, toont alle wonden van een kruisiging, marteling met de Romeinse zweep, een speerwond in de rechter zijde, gezichtstrauma, wonden rondom het hoofd die overeen komen met een kroon van doornen. Het lijkt overeen te komen met het Lijdensverhaal van Jezus. Dit essay is het eerste deel in een korte serie.

Ik heb dit oudere – vertaalde – boek voor u gekozen vanwege 4 redenen:

1. De auteur begon zijn studie naar de Lijkwade kort voordat het STURP team (1978) werd geformeerd
2. Het boek eindigt ten tijde van de omstreden carbon-14 datering van de Lijkwade (1988)
3. Het boek bevat waardevolle standpunten en bevindingen waardoor u een goed beeld krijgt van de Lijkwade tot aan de carbon-14 datering
4. Van bijna alle bevindingen die de auteur beschrijft, bestaan er vergelijkende academische verhandelingen die zijn beschrijvingen bevestigen.

(betrouwbaarheid)  

De Lijkwade van Turijn
Het gebeurt bijna nooit dat het laken van de begrafenis de eeuwen overleeft. In de Italiaanse stad Turijn wordt een ‘begrafenislaken’ dat we ook wel een lijkwade noemen, bewaard met anatomisch correcte afdrukken van een lichaam dat gekruisigd was. En niet alleen gekruisigd, maar in combinatie met een speerwond in de rechterzijde, wonden van een doornenkroon rondom het hoofd, gezichtsletsel van klappen op de kaak en de oogkas, plus meer dan 100 wonden van een zweep met een aantal koorden waaraan loden bolletjes of haakjes zaten die door de Romeinse bezetter werden gebruikt in de levensdagen van Jezus van Nazareth. (deze Romeinse zweep heette ‘Flagrum’) Allemaal overeenkomsten met de Bijbelse vertelling over het Lijden van Jezus.

Alleen op foto’s zichtbaar
Er is iets opmerkelijks aan de hand met die lichaamsafdrukken op het linnen laken. Met het menselijke oog herkennen we die afdrukken van het lichaam niet. We wisten het pas nadat fotografen het negatiefbeeld van hun foto’s bekeken. Want in die foto-negatieve afbeelding was de volledige afdruk van een gekruisigde man te zien alsof je naar een (normale) fotopositieve afbeelding kijkt – een gewone foto afdruk-. Om dat resultaat te krijgen, moet de lichaamsafdruk zelf, in de stof van het laken, dus een negatieve afbeelding zijn. Ongekend! En er was nog iets vreemds aan de hand. De afdruk in het platte, tweedimensionale laken was een driedimensionale afbeelding.

Fototechniek bestond nog niet
Hoe een driedimensionale fotonegatieve afdruk van een gekruisigde man in een tweedimensionaal plat laken terecht kon komen, was onbegrijpelijk. In de tijd van de kruisigingen bestond er nog geen fototechniek. Laat staan een fotonegatief beeld. De eerste camera obscura techniek ontstond pas in de 16^e eeuw C.E. Maar ook toen bestond er nog geen techniek om een afdruk langdurig ergens op vast te leggen en te bewaren. Dat lukte pas voor het eerst in het jaar 1826 C.E. na een belichtingstijd van 8 hele uren. Een beter resultaat werd bereikt in het jaar 1836 C.E.

Auteur Gilbert R. Lavoie neemt zijn lezers mee langs een systematisch onderzoek dat een verrassende uitkomst heeft indien zijn aanname en stelling stand houden. Het onderzoek dat hij zo beeldend in het boek heeft vastgelegd is nog steeds een gids voor onze hedendaagse opvattingen over de Lijkwade van Turijn, ongeacht wie de gekruisigde man in de Lijkwade is geweest.

Na de bovenstaande introductie komen we nu toe aan het boek van Gilbert R. Lavoie De Lijkwade van Turijn ontsluierd. De auteur is een arts die gedurende tien jaren naar antwoorden heeft gezocht om de Lijkwade van Turijn te kunnen verklaren. Wat hij heeft geleerd tijdens zijn medische studie, heeft hij zorgvuldig toegepast in zijn onderzoek. Inclusief de eis van ‘meetbaar, controleerbaar, herhaalbaar’.

Gilbert Lavoie heeft zijn boek voorzien van belangrijke foto’s waarmee hij zijn bevindingen kon uitleggen en kon aantonen. En dat is een groot winstpunt voor de debatten die er tot in onze dagen worden gevoerd over de betekenis en de oorsprong van de Lijkwade van Turijn.

Twee dokters openen het debat
Gilbert R. Lavoie M.D. werd op het spoor van de Lijkwade gezet door een boek van chirurg Pierre Barbet. Zo openen in dit boek De Lijkwade van Turijn ontsluierd twee medici het debat, en doen ze belangrijke uitspraken die tot op de dag van vandaag bijdragen aan onze opvattingen over de eigenschappen van de Lijkwade. Vervolgens komen een reeks aan specialisten in het boek aan het woord. Ik beschrijf voor u de essentie van het boek. In een tweede essay zal ik dit boek van enkele commentaren voorzien die u wellicht zullen verbazen, maar die u eigenlijk niet zouden moeten verbazen.

Chirurg Barbet en dokter Lavoie stellen na hun onderzoek vast, dat de bloedpatronen in de Lijkwade van Turijn geen lange bloedsporen laten zien, maar alleen de – toen – vochtige bloedproppen op de plaatsen van de verwondingen. U zult later bij het lezen van mijn commentaren in het tweede essay beseffen waarom dit zo belangrijk is.

Opvolgende fotografen
De eerste fotograaf die het geheim van de Lijkwade van Turijn vastlegde, was Secondo Pio, in het jaar 1898. Door zijn foto’s wist de wereld voor het eerst dat er een fotonegatieve driedimensionale afbeelding in het dunne tweedimensionale linnen van de Lijkwade verborgen was. Aan de hand van uitvergrotingen van professioneel fotograaf Giuseppe Enrie (1931) laat auteur Lavoie de verdroogde toplaag van de vezels in de Lijkwade zien. Inderdaad, geen spoor van verf of andere kleurmiddelen. De officiële (hoofd)fotograaf van het Lijkwade-onderzoek in 1978 (STURP) was Vern Miller. Zijn uitvergrootte foto’s lieten opnieuw zien dat er geen verf, geen kleurstof, geen wax of andere kleurmiddelen op de vezels van de Lijkwade zitten. De bovenste vezel (10 tot 15 micron) is verdroogd. Het zijn alleen deze verdroogde vezels die voor de lichaamsafdruk zorgen.

Meetbaar, controleerbaar, herhaalbaar
Gilbert R. Lavoie M.D. (M.D. = Medical Doctor) onderzoekt in zijn boek tot in detail hoe het bloed vanuit de wonden van de gekruisigde man over zijn lichaam moet hebben gelopen door alles na te bootsen en vast te leggen. Nauwgezet, meetbaar, controleerbaar, herhaalbaar, zoals het motto in de wetenschap ons dicteert.

Eerst test de auteur de lichaamspositie hangend aan het kruis, en test of het bloed inderdaad zo heeft gelopen zoals je aan de hand van de bloedpatronen zou denken.
Vervolgens test hij in liggende positie om te onderzoeken hoe de nog vochtige bloedproppen in het graf op de linnen lijkwade zijn overgegaan.

Dankzij alle foto’s die de auteur in zijn boek heeft geplaatst, kijken we bijna letterlijk mee over de schouder van de auteur terwijl hij de testen uitvoert en vastlegt. Het visualiseren (in plaats van een “droge theorie”) van zijn onderzoek is een grote verdienste waar we nu nog steeds een houvast aan hebben.

Duimen trekken naar de binnenkant van de hand
Lavoie M.D. vertelt ook hoe er opnieuw is getest met geamputeerde handen om er achter te komen waarom de duimen in de afbeelding van de Lijkwade van Turijn onder de hand terecht zijn gekomen – en dus niet zichtbaar zijn -. Er was al een theorie over beschadigde en afgesneden pezen (door de spijkers die in de pols werden geslagen bij een kruisiging) waardoor de duim naar binnen trekt. Het onderzoek bevestigde die theorie.

Stuifmeelkorrels
Het volgende ooggetuigenverslag in het boek komt van Dr. Max Frei. Deze specialist ontdekte de stuifmeelkorrels op de Lijkwade van Turijn en wist die na vijf jaren van onderzoek te plaatsen in Palestina en de directe omgeving van Jeruzalem, plus in veel kleinere aantallen in de landen waar een Bijbelse Lijkwade is geweest tijdens haar reis naar Europa (géén stuifmeel uit alle andere landen). Dr. Frei onderzocht daarnaast of het stuifmeel “kunstmatig” kon zijn vastgelegd op en in de Lijkwade. Daarvoor zou een vorm van tempera aanwezig moeten zijn. Het onderzoek ontkrachtte die stelling. Het stuifmeel was nergens kunstmatig aangebracht.

De volgende hoofdrollen zijn voor Dr Whanger en Dr Danin. Dr Whanger ontdekte vage afdrukken van planten op de Lijkwade buiten het deel van de lichaamsafdruk. Dit werd nagezocht en de bevindingen werden dubbel gecontroleerd door Dr Danin. Hun conclusie is verbluffend. 70% van de planten in de afdrukken komen exclusief voor in een gebied van 10 bij 10 kilometer tussen Jeruzalem en Jericho. Extra detail: Bijna alle plantafdrukken op de Lijkwade van Turijn moeten volgens de experts zijn ontstaan in het lenteseizoen. Een overeenkomst met de periode waarin Jezus van Nazareth werd gekruisigd.

Menselijk bloed
Het was Dr Alan Adler die het feitelijke bloedonderzoek heeft uitgevoerd. De bloedvlekken zijn onomstotelijk menselijk bloed. Ook bewees hij dat op de plaatsen waar er bloed op en in de Lijkwade zat, de vezels niet verdroogd waren. Er was dus op die plaatsen geen afdruk van het gekruisigde lichaam te zien. Op verschillende momenten in het boek wordt hiernaar verwezen omdat dit misschien betekent dat het bloed eerder op de Lijkwade terecht kwam, en de lichaamsafdruk in de Lijkwade pas op een later moment plaats vond. Tenzij de lichaamsafdruk ontstond direct bij de kruisafname. Daar werd de gekruisigde in een linnen doek omlaag gelaten! 

Het was Dr Eric Jumper die het volgende stukje van de informatie aanreikte. De toplaag van de vezels buiten de lichaamsafbeelding zijn niet verdroogd, en de vezels die wel verdroogd zijn, zijn overal in dezelfde mate verdroogd. De oorzaak van de intensiteit moet op iedere plek van de lichaamsafbeelding precies hetzelfde zijn geweest. De betekenis hiervan is, dat de afstand tussen lichaam en Lijkwade overal hetzelfde was op het moment dat de afdruk in de Lijkwade ontstond. De afdruk van het gekruisigde lichaam is daadwerkelijk aan de voorzijde en aan de rugzijde van het lichaam in de Lijkwade even diep en volkomen gelijk aan contrast. Wie hier over nadenkt, komt met de vraag “hoe kan dat? Een lichaam dat ruggelings op een laken ligt, duwt toch met het hele lichaamsgewicht in het laken? Dan moet het contrast aan de rugzijde toch (veel) intenser zijn?”  De auteur komt later in het boek met een stelling en een aantal argumenten die me op dat moment verbaasden. Zo had ik er nog nooit over nagedacht.  

Wettelijke en rituele vaststellingen
Auteur Lavoie onderzocht of het lichaam van de gekruisigde man gewassen werd voorafgaand aan de begrafenis. De Joodse rituelen en wet & regelgeving bepalen echter dat wanneer iemand op een gewelddadige manier is gestorven, het lichaam niet gewassen mag worden omdat het lichaam zijn (laatste) levensbloed mee moet nemen in de dood. Dit is belangrijk nieuws omdat het de grote bloedvlekken op de Lijkwade van Turijn verklaart indien de gekruisigde een Joodse man was. Jezus was een Joodse man, dus voor de betekenis van de Lijkwade is dit een belangrijk gegeven.

Bij de experimenten over hoe het bloed uit de wonden over het lichaam loopt ten tijde van een kruisiging, komt dokter Gilbert Lavoie proefondervindelijk tot een belangrijke conclusie: Bloed op en rond een wonde droogt op tot een korst binnen één tot anderhalf uur. Alleen binnen dat tijdsbestek konden de vochtige wonden hun bloed nog overdragen aan de Lijkwade. Ik kom hier op terug bij de commentaren in het tweede essay.

De koolstofdatering van 1988
Nadat in oktober 1988 heel de wereld werd verrast door de koolstofdatering van de Lijkwade van Turijn – het kleed zou uit de Middeleeuwen komen –  werd duidelijk dat het protocol voor koolstofdatering niet was gevolgd, en erger, dat er een stof van gemengde samenstelling onderzocht was. Vreemd genoeg drong die vaststelling niet door in de wereld, terwijl de (foutieve) koolstof-test wel in de herinnering bleef.

Nu komt het deel van het boek waar ik totaal door verrast werd, al direct bij eerste lezing; Auteur Lavoie, M.D. kon de lichtval en de schaduwen in het gelaat en op de spieren van het gekruisigde lichaam in de fotonegatieve afbeelding van de Lijkwade niet verklaren. Proefondervindelijk komt hij uit op slechts 1 positie om de lichtval en de schaduwen te verklaren. Ik vertel u meteen, dat ik hier niet klaar voor was:  
Het gekruisigde lichaam lag niet horizontaal in het graf op het moment dat de afdruk in het linnen gemaakt werd, maar was letterlijk verticaal opgericht terwijl ‘het licht’ het lichaam van bovenaf bescheen, aldus Gilbert Lavoie.

En om zijn conclusie compleet te maken: De voetzolen raakten daarbij niet de grond. De gekruisigde zweefde rechtop ten tijde van de lichaamsafdruk in de Lijkwade. Alsof het lichaam aan zijn verrijzenis bezig was .. en daarmee een profetie van Jezus liet uitkomen. Hij wijst naar het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 12, vers 32: “Wanneer Ik van de aarde omhoog geheven word, zal Ik allen tot Mij trekken”.

Ik kom ook hierop terug in het tweede essay.

De vier Evangeliën vermelden geen afbeelding
De auteur vraagt zich af waarom de vier Evangeliën geen van allen melding maken van een afbeelding van een gekruisigde Jezus in de lijkwade uit het tijdelijke graf, en hij probeert hierop een antwoord te geven. Ik kan mij deels vinden in zijn benadering en deels ook niet. Ik kom hier op terug in het volgende essay.

Dokter Lavoie komt aan de hand van het Evangelie van Johannes tot twee conclusies waar ik mij niet in kan vinden. Hij veronderstelt dat Johannes bij de tijdelijke begrafenis van Jezus aanwezig was en Lavoie veronderstelt dat Johannes de afbeelding van Jezus in de Lijkwade zag. Het waren echter de drie Maria’s die bij de begrafenis aanwezig waren – zij keken van een afstandje toe -, en de lichaamsafbeelding in de Lijkwade – als het al om de Lijkwade van Turijn gaat – was niet met het blote oog te zien. Pas na 19 eeuwen zou de mensheid door een negatief van een foto de lichaamsafbeelding te zien krijgen.

Contrasterende haarkleur
De auteur geeft aan het slot ook een antwoord op de critici die wijzen op de contrasterende haarkleur van de gekruisigde man op de fotonegatieve afbeelding in de Lijkwade van Turijn  – zichtbaar door het omgekeerde effect in de negatiefjes van de gemaakte foto’s. De critici geloven namelijk niet dat een gekruisigde jonge man van rond de dertig jaar uit het Midden-Oosten van rond het jaar nul, en zelfs niet rond de Middeleeuwen, blond of geheel wit haar heeft. Lavoie M.D. wijst naar het Boek Openbaring (Profetieën over het Einde der Tijden), 1:14. “Zijn hoofd en Zijn haar waren zo wit als witte wol”. Zo zag Johannes in een visioen de verschijning van Jezus.

In de 21^e eeuw zou verder onderzoek naar de Lijkwade van Turijn nieuwe feiten opleveren, waaronder bewijzen dat de Lijkwade uit de tijd van Jezus komt plus meer bewijs dat de Lijkwade in Jeruzalem gebruikt is. Dit boek De Lijkwade van Turijn ontsluierd is een prima start voor iedereen die meer wil weten over de Lijkwade van Turijn en alle sprookjes meteen wil overslaan. De bevindingen in dit boek zijn terug te vinden in vele academische verhandelingen. Daarmee weet u dat u een nuchter boek in handen heeft. Meetbaar, controleerbaar, herhaalbaar en in vele andere bronnen verifieerbaar.

—

De boekrecensie samen met commentaren is in de Engelse taal eerder verschenen op Academia.edu

Het boek van auteur Gilbert R. Lavoie is momenteel niet meer in het Nederlands te koop. De Engelstalige versie is nog wel te koop als Unlocking the secrets of the Shroud.