De humor en warmte heb ik niet kunnen ontdekken
[Recensie] De mooiste dag is duidelijk niet mijn mooiste boek. De cover is prachtig en het idee sprak mij aan. Lezen over verschillende gasten die allemaal bij dezelfde bruiloft aanwezig zijn. De achterflap claimt dat Weisman met humor en warmte vertelt over hoe het leven kan lopen. Helaas moet ik bekennen dat ik de humor en warmte niet heb kunnen ontdekken. Wel viel mij op dat Weisman af en toe behoorlijk grof schreef en daar ben ik geen fan van. Ik snap dat het grove bij een personage kan passen maar ook dat zag ik hier niet helemaal.
Door de vele personages en de onduidelijkheid vanuit wie je leest wanneer je een nieuw hoofdstuk begint, raakte ik niet in het verhaal en had ik soms geen idee met welk personage ik te maken had. Dit raden vond ik vervelend en zelfs wanneer ik erachter kwam door wiens ogen ik dit keer las, kon ik het personage niet altijd plaatsen. Helaas oogt de lay-out vrij massief door gering gebruik van alinea’s. Dit geeft op voorhand al een zwaar gevoel. Voeg daar uitgebreid woordgebruik aan toe en je komt uit bij een boek dat niet eens heel erg dik is, maar wel zo kan gaan voelen omdat het soms lastig doorkomen is.
Het idee om in het leven van verschillende personages te duiken vond ik mooi en geeft ook zeker een bijzondere kijk in het leven van verschillende figuren. Zo is de grootvader van de bruid sinds een jaar verlamd maar nog helder van geest. Door zijn hoofdstuk leer je zijn gedachten kennen, zijn wereld waar niemand iets vanaf weet, mede omdat hij zich niet meer kan uiten.
Helaas begon ik na zo’n vijf hoofdstukken steeds meer af te haken. De eerdere hoofdstukken kon ik nog redelijk volgen en bevatten gedeeltes die ik interessant vond om te lezen. Vanaf oom Jack begon mijn interesse toch echt weg te vloeien. Ik denk dat dit te maken heeft met het onbekende personage waardoor ik nauwelijks herkenningspunten had uit eerdere hoofdstukken en geen idee had met wie ik te maken had. Dit werd niet beter in de volgende hoofdstukken waardoor ik de draad een beetje kwijtraakte. Een aantal personages waren goed bedacht en gingen meer de diepte in. Die stukken vond ik mooi. Helaas waren deze personages en stukken tekst in de minderheid. De mooiste dag krijgt van mij 2 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
