Sterk vervolg op De voorspelling
[Achterflap] In De Rand van de Wereld verblijven Ginter en Marie samen met hun vriend Amicus aan het hof van Asmadorn, wiens rijk voorspoed kent na zijn transformatie. Deze is hen echter niet dankbaar voor hun daad en stuurt hen de dood in. Ze krijgen namelijk de helse taak om te bewijzen dat de zogenoemde Oklers en Arienen, die Amicus op een nacht heeft zien vliegen, echt bestaan. De reis brengt hen naar een gedeelte van het Rijk onder de Himalaya dat ver verwijderd is van elke beschaving en vol zit met duistere gedrochten. Weten zij opnieuw alle gevaren te overwinnen? Kunnen zij bewijzen dat deze wezens echt bestaan? En vooral, slagen zij er ondanks de afwezigheid van Magica in om terug te keren naar hun eigen wereld?
[Recensie] Over De voorspelling van Q.C.A. Goethals was ik helaas niet zo enthousiast. Hoewel ik de wereld die de schrijver schetst en de wezens daarin erg origineel vond, vond ik de schrijfstijl niet echt fijn. De zinnen liepen voor mijn gevoel net niet helemaal lekker. Waar ik mij echter vooral aan ergerde, waren de fouten die erin stonden. Met name afmetingen en hoeveelheden konden vaak onmogelijk kloppen.
De rand van de wereld, het vervolg op De voorspelling vond ik een stuk beter. Je merkt dat de schrijver wat ouder is en meer gegroeid is in zijn schrijverschap. De schrijfstijl vond ik een stuk prettiger en de vermijdbare fouten uit deel 1 kwamen in dit boek niet voor.
Wat me opviel, is dat de schrijver een grote fantasie heeft. De manier waarop de hoofdpersonen zich uit benarde situaties redden, was vaak erg verrassend. Ik zou de meeste oplossingen niet snel zelf hebben bedacht. Ik moest hier soms ook wel om lachen. De schrijver is duidelijk heel goed in “omdenken”. Soms waren de oplossingen niet helemaal geloofwaardig en soms maakt de schrijver er zich gemakkelijk vanaf door te zeggen “maar dit loste zich allemaal vanzelf op”. Maar over het algemeen vond ik de afloop van de gevaarlijke situaties goed gevonden.
De wereld vond ik ook goed opgebouwd. De wezens die erin voorkomen zijn deels gebaseerd op mythen en verhalen, maar sommige zijn ook totaal nieuw.
Wat ik jammer vond, is dat het verhaal en de karakters zich niet echt ontwikkelden. Het boek bestaat uit een aaneenschakeling van avonturen en vijanden die moeten worden verslagen. Dit is spannend en leuk om te lezen, maar het blijft vrij oppervlakkig. Over de hoofdpersonen kom je ook alleen maar de dingen te weten die noodzakelijk zijn voor het verloop van het avontuur.
De Rand van de wereld vond ik dus origineel en spannend, maar er had misschien nog wat meer in gezeten. De schrijver is voor mijn gevoel wel op de goede weg en ik verwacht dat hij zich nog verder zal ontwikkelen. Ik ben benieuwd wat hij in de toekomst zal schrijven.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
