Don’t judge a book by it’s cover
[Recensie] Het boek vertelt het verhaal van Sese Tshimanga, een illegale Congolese immigrant in Marokko. Wanneer zijn beeldschone vriendin Ishrak vermoord wordt gevonden en hij als verdachte wordt gearresteerd, volgen we als lezer de situatie tot de moord en de periode erna. Er zijn immers meer mensen die een motief hebben om Ishrak om het leven te brengen.
Het boek ziet er naar mijn persoonlijk mening niet uit. Een afschuwelijke omslag met een hiphop-achtige illustratie op de omslag van een donkere man met zonnebril en mutsje. Op de achtergrond tuimelen dominostenen tegen een roze achtergrond. Hier en daar lijken de kleuren verschoten te zijn door het zonlicht. Het boek zou in de boekhandel mijn aandacht trekken maar het zou mij niet tot aankoop kunnen verleiden. Maar zoals iedere liefhebber van boeken weet: ‘Don’t judge a book by its cover’.
Als recensent krijg je boeken voorgeschoteld waar je al tijden naar uit keek. En boeken waar je niet direct hoge verwachtingen bij hebt. Ik merk de laatste tijd dat juist die laatste categorie het lezen en recenseren zo enorm de moeite waard maakt. In mijn favorietenlijst met boeken van 2019 staan vooral boeken waar ik altijd interesse voor heb maar geen huizenhoge verwachtingen. Uitgeverij De Geus deed het onlangs nog voor mij met het prachtige De Beloning, geschreven door Fikry El Azzouzi. Zou dit ook weer zo’n parel zijn?
Het verhaal begint met de dood van Ishrak en lijkt aanvankelijk een thriller te gaan worden. Dat is echter geenszins het geval. Het is een roman. Het is voor mij met mijn ‘Jan, Piet en Kees achtergrond’ aanvankelijk een behoorlijke uitdaging om locaties en personages te identificeren door de exotische namen. Ik heb het boek uiteindelijk in een dag gelezen en daarmee werden het uiteindelijk alledaagse namen.
De auteur heeft het vermogen om de lezer door zijn woordkeuze, zinsopbouw, thematiek en verhaal echt mee te nemen naar Marokko. Een citytrip waarbij je niet langs de toeristische attracties wordt geleid maar een goudeerlijk rauw, onzeker en op momenten verdrietig beeld krijgt van de personages. Van hoge functionarissen met louche zaken en slechte relaties tot de corrupte maar o zo gedreven politiecommissaris. Ieder personage is levensecht in alles wat hij doet, is, voelt, ruikt en zegt. De vlot lopende dialogen zetten je regelmatig aan het denken en dragen bij aan een coherent geheel.
“En daarbij, met het leven dat zij leidde, verbaast haar dood me niet eens. Het leven dat zij leidde? Jij bent niet die leven geeft, Miloud, laat dat aan God, onze enige rechter”.
Het boek is tevens verrijkt met enkele voetnoten aan de onderzijde van de pagina, die interessante achtergrondinformatie verstrekken over politiek, trends en geschiedenis. Dat versterkt de totaalbelevenis die dit boek is.
Het verhaal en de vertelstijl zijn dermate hoog van kwaliteit dat ik dit zonder enige twijfel ‘Wereldliteratuur’ durf te noemen. Het is geen poëzie en het is geen muziek. Woorden rollen trefzeker uit zijn pen, zo nu en dan wordt het ritme door de emotie verstoord waarna de zwierige zinnen weer een draad vormen die je blindelings kunt volgen. Laat je blijvend betoveren door dit boek.
“En in het saffraankleurige licht dreef de vorstelijke stem van de muezzin”.
De schone van Casablanca is een prachtig boek in nog een ander opzicht. Ik lees persoonlijk te weinig boeken uit delen van de wereld die minder voor de hand liggend zijn. Uitgeverij de Geus heeft een samenwerkingsverband met Oxfam Novib met het doel armoede te verslaan door te werken aan een veiligere en eerlijkere wereld voor iedereen. Ze bieden een podium aan schrijvers uit niet-westerse landen en willen zodoende de originaliteit en kracht laten zien van andere ideeën en culturen. Je kunt ook abonnee worden van deze boekenreeks, waar De schone van Casablanca ook deel van uitmaakt. ‘Don’t judge a book by its cover’. Ik waardeer dit boek los van de cover met vijf Noord-Afrikaanse sterren. Wat een boek!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
