Kunstgeschiedenis voor beginners
[Recensie] “Mijn tuin is mijn grootste meesterwerk.” Deze uitspraak van Claude Monet krijgt dit oogstrelende prentenboek mee, een ode aan de man die van de waterlelies in zijn tuin geen genoeg kon krijgen. Hij schilderde ze meer dan tweehonderd keer.
Monet is (ongewild) de naamgever van het impressionisme door zijn schilderij Impression, Soleil levant Dat werd in 1872 tentoongesteld in de ‘Salon des refusés’, een salon waar alle schilders mochten exposeren die door de elitaire ‘Salon de Paris’ werden geweigerd wegens te ver afwijkend van de toenmalig geldende schoonheidsnorm. Eén van de kritiekpunten van de jury was dat dit schilderij te vaag was, het gaf ‘een impressie’. De ironie wil dat juist deze afwijkende schilderijen later wereldberoemd werden.
Gelukkig valt Kaatje Vermeire kinderen niet lastig met dit soort informatie. Zelfs het woord impressionisme valt niet, en zo hoort dat. Als je begint te bladeren in het boek, krijg je vanzelf de sfeer van Monet mee. De illustraties benaderen de geest van de originele schilderijen uitstekend, samen met de getekende baardige, oude man die met zijn handen op de rug door zijn tuin wandelt, speurend naar weer een andere lichtval op de bloemen, struiken, huizen, bomen en natuurlijk de waterlelies in de vijver.
De tekst is beknopt maar lucide. Chronologisch volgen we Monets leven, vanaf het moment dat hij als jongeling over de rotsen op het strand wankelt, het zonlicht in het zeewater in duizenden tinten ziet schitteren, en besluit later schilder te worden. De liefde voor zijn muze Camille, schildersmodel en later zijn eega waar hij weer afscheid van moet nemen als haar leven eindigt, wordt ook zonder nodeloos sentiment neergezet.
Zo lopen we aan de hand van Vermeire mee met een schildersleven. We zien de oude meesterschilder in zijn tuin genieten van het licht in al zijn schakeringen, zelfs als het licht in zijn eigen ogen af begint te nemen. Hij blijft de vlekken, de vegen, de vormen op het doek zetten tot aan het einde. Een bladerboek zonder overbodige sentimenten dat hopelijk nieuwsgierige jonge zieltjes aanzet tot iets moois.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies
