Scheepsrampen en ongevallen (1717-1938)
[Recensie] Deze gedetailleerde beschrijving van de scheepsrampen tussen 1717 en 1938 waarbij vissers uit Middelharnis zijn omgekomen, heeft een genealogisch karakter maar biedt veel meer. Dit komt doordat de visserij eeuwenlang prominent was in het Zuid-Hollandse Middelharnis. De bedrijfstak, en dus ook de vissers en hun gezinnen, bepaalde er daarom in hoge mate de economie en de cultuur. Deze boeiende bundel artikelen is de vrucht van diepgravend archiefonderzoek, en heeft een paar duidelijke rode draden, zoals de geschiedenis van de visserij hier, de scheepstypen en de visserijtechnieken, maar de belangrijkste is het bestaan van de vissers: de tragiek van de vele slachtoffers op zee, hun gezinnen en hun nakomelingen.
Het boek begint met een gedetailleerde, overzichtelijke en bijzonder informatieve tijdlijn van de geschiedenis van de visserij in Middelharnis van het ontstaan van het dorp in 1466 tot de verkoop van de laatste sloep in 1923. Daarna bleven er nog vissers meevaren op schepen uit andere plaatsen. Ook enkelen van hen kwamen om, vandaar het jaartal in de ondertitel. Een veelzijdig boek dus dat bovenal een belangrijke bijdrage is aan de geschiedenis van de Nederlandse visserij, ook door de bijlagen, zoals gedetailleerde lijsten van alle scheepsrampen, scheepsnamen en omgekomen vissers. De lijsten van scheepsnamen en omgekomen vissers hebben een paginaverwijzing en dienen daarom tevens als index, in een boek als dit onmisbaar. De illustraties ondersteunen en verduidelijken de tekst. Een publicatie waarop de auteurs en het Streekmuseum Goeree-
Overflakkee in zusterdorp Sommelsdijk trots kunnen zijn.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
