Een indrukwekkende psychologische misdaadroman
[Recensie] Alice heeft er een lange en zware echtscheiding opzitten, wat zijn sporen heeft achtergelaten. Gelukkig mag ze het hoederecht over Emma blijven behouden, die het haar nochtans niet gemakkelijk maakt met haar opstandig gedrag. Alice is intussen een succesvolle thrillerauteur geworden, en wanneer ze Nick, haar eerste grote liefde, tegenkomt, voelt ze zich eindelijk weer gelukkig. Tot er een dode valt…
Met De vrouw die liefhad heeft Patrick De Bruyn een intrigerende psychologische misdaadroman neergezet. Na zijn laatste twee boeken die draaiden rond fraude en oplichting, gaat De Bruyn nu terug een volledig andere kant op. Bereid je maar voor op een hoogstaand staaltje psychologie.
De eerste alinea van het boek zet meteen de toon voor de rest van het verhaal: “Diep vanbinnen wist hij natuurlijk dat dit verkeerd zou aflopen.” Het zorgt ervoor dat je zintuigen onmiddellijk op scherp staan, je voelt de snijdende spanning in deze ene zin. Zeker wanneer blijkt dat het tweede hoofdstuk, waar we kennis maken met het hoofdpersonage Alice, op een gelijkaardige manier opent: “Diep vanbinnen heeft ze altijd geweten dat dit verkeerd zou aflopen.” Bijzonder, maar ook verwarrend, vooral wat de introductie van Alice betreft. Er is een soort tegenstrijdigheid te merken wat haar gevoelens betreft. Dit is maar van korte duur, zodat je al snel weer in het verhaal zit.
De plot is zeer goed uitgedacht en zorgvuldig uitgewerkt. Het hele concept zit psychologisch complex in elkaar, over elk woord is echt nagedacht. Je wordt als lezer vaak op het verkeerde spoor gezet en in de war gebracht. De ontknoping komt dan ook als een complete verrassing, toch voor mij. En het is pas op het einde dat je het volledige verhaal echt kunt kaderen en je alles ten volle begrijpt.
Het verhaal bestaat uit drie delen, en vooral het tweede deel is iets speciaals. Alice is een succesvolle thrillerauteur, en eerder in het boek kun je al lezen dat ze voor Libelle een zevendelig manuscript heeft geschreven. Het gaat over het leven van Alice/Alixia vlak voor de noodlottige gebeurtenis, en laat daarbij een beeld zien van Alice en de andere personages. Fictief, en ook weer niet. Dit manuscript, met de gelijknamige titel De vrouw die liefhad, wordt in dat tweede deel verteld. Een boek in een boek dus, zeg maar. Waarbij het verhaal van het manuscript wordt afgewisseld met de reeds lopende verhaallijn. Deze wisselwerking maakt het verhaal interessanter.
Een belangrijkste verhaallijn gaat over het politieonderzoek. Deze wordt wel op een intrigerende manier uitgewerkt, met een wel heel nieuwsgierige Chantal De Cock als ex-commissaris. Zij legt Alice het vuur aan de schenen, want het is duidelijk dat ze Alice als een verdachte beschouwd. De conversaties, zeker als Chantal te weten komt dat Alice achter het pseudoniem zit van haar favoriete thrillerauteur, zijn dan ook uiterst interessant en vaak ook hilarisch. Ook het personage Emma krijgt de nodige aandacht, en speelt naar het einde toe nog een belangrijke rol.
Patrick De Bruyn heeft een heel vlotte, intelligente en beeldende schrijfstijl. Psychologisch zit het verhaal ook uitstekend in elkaar. Continu word je om de tuin geleid, en de personages zijn erg gedetailleerd uitgewerkt. Een tikje humor geeft het verhaal nog een extra dimensie. Ook zijn er veel leuke quotes, uitspraken en levenswijsheden die je tijdens het lezen tegenkomt.
“Piekeren is al rijden met een hobbelpaard. Je wiegt wel hard heen en weer, maar je komt er niet mee vooruit.” Blz. 61. “’Mijn naam is dus De Cock. Chantal De Cock… En omdat u een belezen vrouw bent in het detective- en thrillergenre, zal ik er onmiddellijk aan toevoegen…’ ‘Toch niet met c-o-c-k, of wel?’ pikt Alice daar spontaan op in.” Blz. 66.
De vrouw die liefhad is een indrukwekkende psychologische misdaadroman waar ik zeker van heb genoten. In het begin moest ik wat wennen aan de schrijfstijl, en aan hoe Alice werd geïntroduceerd, maar eenmaal ik wat verder in het verhaal zat, kon ik niet meer stoppen met lezen. Ik vond de verschillende verhaallijnen mooi op elkaar afgestemd, en het ‘boek in een boek’-principe was daarbij erg origineel. Een meerwaarde aan het verhaal. Het geheel mondt daardoor uit in een bijzondere thriller met een even bijzonder plot dat mij heel aangenaam heeft verrast. Ik las reeds eerder enkele boeken van Patrick De Bruyn, maar De vrouw die liefhad is weer eens iets compleet anders. Ik geef het boek daarom een verdiende vier sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
