Een mysterieuze gecodeerde brief
[Recensie] Sinds ik De jaagster las van Kate Quinn ben ik fan van deze auteur. De onderwerpen die ze aansnijdt zijn intrigerend en bovendien heeft Quinn een fijne schrijfstijl. Haar boeken belichten vaak minder gekende thema’s binnen grote geschiedkundige gebeurtenissen. Ze is gefascineerd door geschiedenis en wil met haar verhalen aantonen dat dit niet saai hoeft te zijn. Ze wil dan ook graag de interesse in geschiedenis opwekken bij haar lezers.
Osla Kendall, afkomstig uit de hogere Londense klasse spreekt vloeiend Duits en wordt in 1940 gerekruteerd voor een geheime missie. Op de trein naar Zuid-Engeland ontmoet ze Mab Churt die men ook rekruteerde voor haar uitzonderlijke typevaardigheden. Eenmaal aangekomen worden ze gestationeerd in Bletchley Park, waar heel wat genieën aan het werk zijn om de Duitse militaire codes te kraken. Alleen zo zal men de oorlog kunnen overwinnen. Ze krijgen samen onderdak bij de familie Fitch en worden al snel goede vriendinnen. Na enkele maanden raken ze ook bevriend met de verlegen Beth, de dochter des huizes. Beth blijkt een ongelooflijk talent te hebben voor woordzoekers en wordt gerekruteerd als cryptoanalist in Dilly Knox’ speciale eenheid.
Na de oorlog, in 1947, ontvangen Osla en Mab een bijzonder bericht van Beth. Zullen de drie vriendinnen terug samenkomen om een laatste raadsel op te lossen? Er is namelijk heel wat gebeurd waardoor hun vriendschap verscheurd werd.
Duitse militaire codes
Met De vrouwen van Bletchley Park heeft Kate Quinn weer een bijzonder verhaal neergezet. Haar karakters zijn fictief, maar er is telkens een link naar personen die echt hebben bestaan. Osla Kendall is gebaseerd op Osla Benning die tijdens de oorlog een relatie had met niemand minder dan Prins Philip, de latere echtgenoot van Koningin Elisabeth. De relatie tussen beiden wordt op een mooie en realistische manier neergezet. Bovendien gebruikt de auteur het huwelijk van prins Philip en Koningin Elisabeth als tijdsaanduiding, waardoor het belang van deze gebeurtenis nog duidelijker wordt in het verhaal.
Beth en Mab zijn beiden verzonnen door de auteur maar gebaseerd op verschillende personen die in Bletchley Park hebben gewerkt. Kate Quinn weet hen beiden op een natuurlijke manier te omschrijven. Vooral Beth vond ik een interessant personage, doorheen het boek groeit zij namelijk uit van een muurbloempje tot een sterke knappe vrouw. Het boek bevat ook heel wat personages die niet verzonnen zijn door de auteur zoals Dilly Knox, Alan Turing, Ian Fleming, Michael Cohen, … .
De totstandkoming van De vrouwen van Bletchley park moet heel wat research gevergd hebben, vooral wanneer men weet dat heel wat medewerkers tot aan hun dood nooit iets hebben verteld over het werk dat ze deden tijdens de oorlog. Voor de auteur moet dit een huzarenstuk geweest zijn om informatie over Bletchley Park en zijn werknemers te kunnen terugvinden. Het grootste deel van het boek gaat dan ook over het werk dat zij deden en de decodeermachines die ze ervoor gebruikten. Door de verfijnde schrijfstijl van Quinn raakte ik helemaal in de ban van de codes en de manier waarop men deze probeerde te kraken. Het verhaal van de drie vriendinnen verdween soms op de achtergrond, maar dit ontdeed me niet van het leesplezier, integendeel! Ik had wel gehoord van de Enigma code, maar had geen idee dat er zo een complex systeem achter verscholen zat en bleef begeesterd verder lezen.
In een interessant nawoord geeft de auteur nog heel wat toelichting over het verhaal en de codes. Sla het boek dus zeker nog niet dicht nadat je het verhaal uit hebt, neem de moeite het nawoord eens goed door te nemen; het is zeker een meerwaarde aan het verhaal.
Ik ben al benieuwd naar het volgende boek van Kate Quinn en met welk onderwerp zij mij dan weer zal verrassen. De vrouwen van Bletchley Park hebben mij uitermate geboeid en ik geef dit pareltje dan ook 5 sterren!
Meer info over Bletchley Park, die je tegenwoordig kan bezoeken, vind je via deze link https://bletchleypark.org.uk/
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
