Verbeelding geeft kracht
[Recensie] Dodo. Do rian. Brugpieper zijn, jezelf voorstellen, vóórin de klas. Iedereen kijkt naar je. Dat alleen al zou je zenuwachtig maken. Dat en meer dan dat overkomt Dorian. Hij wil laten weten dat hij Dorian heet, en toen hij niet verder kwam dan Dodo, besloot hij maar om helemaal niets meer te zeggen
Na deze eerste schooldag lezen we de terugblik op de mooie zomer die Dorian heeft beleefd met vriend Ramses en de meisjes Sabine en Nikita. Een eerste verliefdheid, geen hartje gekerfd in een boom, maar kauwgom van Nikita die ze plakte op die van Dorian. Zo word je als lezer meegenomen met Dorian Zijn eerste schooldag moet een ware kwelling geweest zijn. Je voelt mee met Dorian.
Mohana van den Kroonenberg laat Dorian zelf aan het woord in Dodo. In al zijn boosheid vertelt Dorian wat hem overkomt en wat hij daarbij voelt. En wat hij mist. Hij mist de steun van zijn beste vriend Ramses. Deze snapt niet waarom Dorian opeens niets meer zegt.
Al lezende krijg je het gevoel dat Dorian zich steeds meer vervreemdt van zijn omgeving. En zijn wereld krijgt een wending na een excursie naar een natuurhistorisch museum. Hij ziet een prachtige vogel: “Heel de wereld draait voor hem om wie hij daar ziet, een Dodo”. Dorian krijgt het gevoel dat de vogel op hem gewacht heeft en dat hij bij hem hoort.
Terwijl zijn klasgenoten verder lopen hoort Dorian van een suppoost het verhaal over de Dodo en over het dodo-ei. “Het laatste dodo-ei, jeetjemina, dat lijkt wel de titel van een boek.” En dan creëert Dorian zijn wereld vol eigen ideeën.
Hij stelt zich voor dat hij het dodo-ei steelt, in zijn wereld steelt hij het ei echt. Op zijn kamer gaat hij helemaal op in zijn werkelijkheid. Dorian probeert de ‘echte’ wereld in die wereld op te nemen. Fantasieën en werkelijkheid lopen nu door elkaar.
Dodo is een verhaal waarbij je misschien af en toe de lijn ervan verliest. Het mee schakelen met de gedachten van Dorian is soms even moeilijk te volgen. De twee soorten lettertypen vergemakkelijken daarbij de leesbaarheid.
Een mooi boek over een brugpieper waarbij je voelt dat hij zich helemaal alleen voelt en waarbij de jongen door het creëren van iets eigens probeert te verwerken wat er om hem heen gebeurt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
