[Recensie] Drakenhart gaat over de jonge Durégo die op de academie de opleiding tot ridder volgt. Zijn vader wilde graag dat hij deze opleiding ging volgen en nu wil Durégo ridder worden om zijn familie trots te maken. Durégo rondt zijn opleiding af en wordt ridder, maar op het moment dat hij net gekroond is, wordt Ydrá, de dochter van de stadsheer, ontvoerd. Durégo gaat met Ydró, de broer van Ydrá, op zoek en vindt haar midden in het bos. Ze is gevangengenomen door Avior en zijn zoon Róbin. Durégo kan haar redden door drie opdrachten uit te voeren. Maar dat loopt niet helemaal volgens plan..
Keuzes
Durégo vertrekt naar huis, naar zijn vader. Hij komt thuis met een heleboel vragen waar hij een antwoord op wil. Zijn vader wil hem die antwoorden niet geven. Er ontstaat frictie tussen Durégo en zijn vader en Durégo wordt gedwongen om te kiezen tussen twee mensen. Welke keuze maakt Durégo? En doet hij wat hem wordt gevraagd?
Drakenhart is een fantasy die heel makkelijk te lezen is voor mensen die niet van fantasy houden. De draken zijn makkelijk te vervangen door bijvoorbeeld een paard en er verandert niks aan het verhaal. Voor mij was dat heel prettig, ik ben namelijk niet echt een fantasy-fan. Het was, zeker in begin, wel lastig om alle namen te onthouden en wie bij wie hoorde. Ik had het prettig gevonden als er een namenlijst was toegevoegd, soms was lastig om te onthouden wie bijvoorbeeld de zoon en wie de neef was. Ook had een woordenlijst fijn geweest. Er worden woorden gebruikt die in de spreektaal niet gebruikt worden en Google kon me helaas niet helpen.
Het verhaal bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel, tot en met hoofdstuk 10, gaat over Durégo die Ydrá redt. Het tweede deel, vanaf hoofdstuk 11, gaat over Durégo en zijn vader. De twee delen zijn niet heel erg met elkaar verweven en hadden ook apart gelezen kunnen worden. Omdat dit boek het eerste deel van een serie is, had ik er als schrijver voor gekozen om het tweede deel in een volgende boek te gebruiken.
In het boek werd er veel terugverwezen naar het verleden van Durégo. Deze flashbacks waren cursief gedrukt, dit was heel prettig om te lezen. Zo was het heel duidelijk dat het om een flashback ging en niet om iets wat zich ‘nu’ afspeelt. Het hele verhaal is namelijk in verleden tijd geschreven en dan is het soms lastig om te bepalen of het om een flashback gaat of niet. Hier was dit dus niet het geval.
Over de leeftijd van Durégo heb ik lang getwijfeld. In het begin van het boek wordt daar namelijk niet op ingegaan. Toen ik begon met lezen kreeg ik het gevoel dat hij een jaar of 14/15 was, maar dat klopte niet met de cover. Daar staat een man van ongeveer 40 op. Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk dat Durégo 18 is. Het is dan jammer dat er een man van ongeveer 40 op de cover staat, terwijl de hoofdpersoon 18 jaar is. Dat is heel verwarrend.
Tot slot staan er best veel kleine foutjes in het boek. Het zijn geen storende foutjes, gewoon kleine spellingsfouten of een lidwoord dat mist. Maar alle kleine foutjes bij elkaar opgeteld, zijn het er toch best veel. Ook staat er aan het eind van het boek een stuk tekst die er twee keer instaat. De foutjes zijn jammer maar verpesten het verhaal niet.
Ik kan niet zeggen dat ik na het lezen van dit boek gelijk een fantasy-fan ben, maar ik sta er nu wel meer voor open. Ik ben sowieso benieuwd naar het vervolg. Dit boek krijgt van mij drie mooie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
