Een speurtocht die steeds dieper in het verleden graaft
[Recensie] Kate Marshall runt een detectivebureau, samen met Tristan Harper. Al jaren zwemt ze elke ochtend in zee, maar wordt op een dag meegesleurd naar zee door een gevaarlijke kuststroming en wordt wakker in het ziekenhuis. In dezelfde kamer ligt een oudere vrouw, Jean Julings die haar de tragedie verteld over haar kleinzoon Charlie. Drie jaar oud verdween deze tijdens een kampeertrip elf jaar geleden.
Wanneer Kate uit het ziekenhuis komt hoort ze dat Jean Julings gevraagd heeft om naar Charlie op zoek te gaan. En zo start de zoektocht in het verleden van Jean en Charlie, en duiken Kate en Tristan in het archief van de politie. Vastbesloten volgen ze diverse sporen in het verleden die leiden tot sporen in het heden naar een jeugdzorgmedewerkster.
Verleden van jeugdzorg en alcoholisme
In de serie Kate Marshall van Robert Bryndza is Duivelsbocht het vierde deel. Deze kan heel goed als standalone gelezen worden, omdat er minder aandacht is voor het verleden van Kate. Eerder verschenen Zonder gezicht, Schaduwland en Vallend duister.
Het plot wordt zorgvuldig opgebouwd en weet de nieuwsgierigheid van de lezer te prikkelen, doordat deze zaak van alles bij Kate losmaakt met haar verleden van jeugdzorg en alcoholisme. Hierdoor voelt haar partner Tristan zich buitengesloten. Maar als ze vrij snel een spoor vinden naar een boerderij dat nooit goed onderzocht is door de politie, is deze emotie meteen over. In de buurt van de boerderij gaan ze met een grond gps zoeken midden in de nacht.
Het gevoel te kort te schieten
De personages komen realistisch over met al hun twijfels en het gevoel te kort te schieten. Kate blijft een interessant personage. Haar drang naar alcohol komt door de bijna-verdrinking weer boven. Schaamte en het gevoel gefaald te hebben drukken op haar, hierdoor doet ze zich sterker voor dan dat ze is. Tristan ontwikkelt zich verder als privédetective en begint meer zelfstandig dingen te doen.
Bryndza heeft een prettige schrijfstijl. De mooie beschrijvende zinnen laten de desolate heidevelden in de omgeving van Dartmoor tot leven komen voor de lezer. Net als de beschrijving van een plaatselijk gebruik als de ‘cloutie’, een lapje dat in een boom wordt gehangen, een oude Keltische traditie. Bryndza verteld in het nawoord dat hij vroeger met zijn ouders elke zomer de vakantie doorbracht en veel heeft gewandeld in Dartmoor, een heidegebied vol gevaren met trilveen en mysterieuze plekjes.
In Duivelsbocht komt de omgeving van Dartmoor met zijn heidevelden en gevaren tot leven en prikkelt de zintuigen, net als de speurtocht die Kate en Tristan op zich genomen hebben.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
