"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Edo, zoon van Sax

Vrijdag, 13 oktober, 2023

Geschreven door: Mieke Evenepoel
Artikel door: Rita Pontororing

Edo en Adolphe Sax

We maken kennis met Edo, terwijl hij zich verstopt voor zijn oudste zus Anna. Ze noemt hem ‘Dodo’ en daar heeft Edo een hekel aan. ‘Dodo’ wil hij niet horen. Hij heet Edouard. Helaas ziet zus Anna dat hij in zijn schuilplaats zit. Boven het atelier van vader.

Edo heeft een saxofoon nagemaakt en die gooit Anna naar beneden, de straat op. Verdrietig probeert Edo zijn ‘instrument’ bij elkaar te rapen. Terwijl hij daarmee bezig is, spreekt een meisje hem vrolijk aan. Lys. Het begin van een leuke vriendschap.

De vriendschap met Edo, de zoon van Adolphe Sax, instrumentenbouwer en uitvinder van de saxofoon.

Hap snap
Zo leuk als de vriendschap van Edo met Lys begint, zo onduidelijk is het waarom Lys opeens niet meer komt om Edo te ontmoeten. Heeft opa Carafa, opa van Lys wat met de brand te maken van de werkplaats?

Jammer genoeg geldt de vaagheid van het verhaal voor het hele boek. Er zit niet zoveel lijn in de belevenissen van Edo gerelateerd aan zijn vader.  Wel wordt zijn vader, de beroemde Adolphe Sax genoemd en hij wordt enigszins belicht als saxofoonmaker. Auteur tevens illustrator Mieke Evenepoel diept het verhaal verder niet echt uit.  

Zoals bijvoorbeeld dat vader Adolphe ruzie heeft met twee mannen, maar waarom?

Dan is er een concert waarbij Edo en zijn twee zusjes optreden, spelend op trompet, hoorn en sax. Eveneens een gebeuren dat opeens plaats vindt. Als lezer vraag je je af hoe de kinderen opeens kunnen optreden voor een aardig groot gezelschap.

Bovendien vindt Edo dat zijn vader altijd kwaad is. De vrienden van Adolphe Sax kennen hem als “meneer de Saxbrombeer.” Er wordt niet verteld waar de boosheid vandaan komt. Steeds komen er flarden voorbij waardoor er geen samenhangend verhaal ontstaat. Het leven van Adolphe Sax komt niet uit de verf in Edo, zoon van Sax. Jammer.

Extra informatie
Achterin het boek lees je meer informatie over de familie Sax. Heel boeiend is het onderdeel “Hoe bouw je een sax.” Op een begrijpelijke wijze volgen allerlei wetenswaardigheden over de saxofoon. Deze informatie is een meerwaarde in het verhaal over de beroemde saxofoonbouwer.

Leesfragment



Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow

Foodlog

Laat hier je reactie achter:

2 reacties op “Edo, zoon van Sax

  1. Een wat vreemde recensie. Het verhaal hangt toch wel degelijk samen: enkele uitgelichte momenten uit het leven van Edo leiden samen tot een eindpunt. De overige kritiek lijkt vooral voort te komen uit een onsamenhangende lezing. Neem nu deze zin: ‘Zoals bijvoorbeeld dat vader Adolphe ruzie heeft met twee mannen, maar waarom?’

    Enkele pagina’s verder staat het antwoord, wanneer een vriend van Sax zegt: ‘Ze [= Goudot en Chantepie, die niet meer met Sax willen samenwerken] doen het in hun broek omdat ze bang zijn voor die dwaze Carafa en Raoux [= muzikant en instrumentenbouwer]!’ Adolphe Sax antwoordt daarop: ‘Maar die twee menen het wel. Ze zijn stikjaloers omdat zij er niet in slagen om net zo’n mooie klank uit een instrument te halen als ik. Ik zeg het je, ze zijn iets van plan!’

    Nadien staat het atelier in brand en wordt er een tondeldoos gevonden. De tondeldoos wordt eerder genoemd bij Lys, dus er wordt inderdaad de indruk gewekt dat Carafa, de opa van Lys, er iets mee te maken heeft. En Lys zelf misschien ook wel. De vraag waarom Lys opeens niet meer komt om Edo te ontmoeten, is dus toch het hele punt van het verhaal?

    Dat de kinderen muziek kunnen spelen, staat overigens op de eerste pagina al vermeld, en dat het een muzikale familie is, is nu ook geen grote verrassing. En waarom Sax een brombeer is? Tja, karakter?

  2. Hallo,

    Zoals ik de recensie geschreven heb over Edo, zoon van Sax zo heb ik het boek ook gelezen. Een reeks van losse gebeurtenissen waar ik moeilijk één verhaal in kon ontdekken. Uit uw reactie maak ik op dat u vindt dat ik geen juiste weergave heb gegeven van het boek. Ik wil uw zienswijze niet weerleggen, ik vind dat ik dat bij u moet laten.

    Uw laatste opmerking dat Edo muziek maakt staat inderdaad aan het begin van het verhaal: “… denkt dat ik thuis braafjes muziek zit te spelen”.

    Ik vond het een grote stap van ‘met muziek bezig zijn’ naar een ‘echt’ optreden. Bovendien schrijft u dat de familie zeer muzikaal is. Dat heb ik nergens kunnen lezen. En vanzelfsprekend moet Adolf Sax heel muzikaal geweest zijn. Toch kwam de vraag bij me op hoe de drie kinderen opeens voor een gezelschap muziek konden maken.

    Nogmaals, ik heb het boek besproken zoals ik het heb gelezen.

    Met vriendelijke groeten,
    Rita Pontororing

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.