Columns over bekende en onbekende mannen
[Recensie] Hoeveel mannen hebben centraal gestaan in de columns die Joost Prinsen de afgelopen twintig jaar schreef? Naar zijn schatting tussen de honderd en tweehonderd. De acteur, presentator en televisiebekendheid (Klokhuis, De Stratemakeropzeeshow en Met het mes op tafel) schreef ze voor het Haarlems Dagblad en een aantal tijdschriften. Hieruit zijn precies honderd stukjes gekozen voor de bundel Een bevoorrecht mens.
Deze bundeling van teksten biedt een mooie gelegenheid om kennis te maken met een ongetwijfeld minder bekende kant van de veelzijdige Prinsen. Hij observeert en formuleert trefzeker en aanstekelijk. Hij vertelt in negenennegentig van de honderd bijdragen op een krachtige regelmatig anekdotische manier saillante wetenswaardigheden over telkens een of twee manspersonen.
Persoonlijke ervaringen en publieke personen
Verschillenden van hen kende hij zelf min of meer van zeer nabij, zoals Ramses Shaffy, Henk van Ulsen, Ton van Duinhoven, Maarten van Roozendaal en Wim Sonneveld bij wie Prinsen op het toneel debuteerde. Ook zeer uiteenlopende publiekelijk bekende mannen zoals een vroege Joe Biden, Jan Peter Balkenende, Aantjes en Nixon worden door hem besproken. Daarnaast komt ook menige onbekende, zoals Marc de Visboer uit het Vlaamse Veurne op een bijzonder (w)aardige manier tot zijn recht.
Als rechtgeaarde columnist deelt Prinsen ook nog onontkoombare observaties mee van situaties waarin hij verzeild raakte, zoals het als medetreinreiziger getuige zijn van telefoongesprekken van een medepassagier, die – tevergeefs – pogingen deed om een afspraak te maken vanwege zijn vierenveertigste verjaardag.
Elsschot
Verder belicht Prinsen prettig nuchter en relativerend bijvoorbeeld ook met hoeveel inzet de bekende auteur Willem Elsschot ooit ervoor zorgde dat hij veel geld verdiende aan zijn contracten voor reclameborden op stations. Om dan daaraan toe te voegen hoe diens erfgenamen diezelfde eigenschap lijken te hebben. Dat laatste illustreert Prinsen dan in trefzekere onderkoelde bewoordingen met een eigen ervaring.
Tekst honderd
Zijn laatste tekst – de honderdste in de bundel – is niet aan één of twee mannen gewijd, maar aan een heleboel tegelijk. Daarmee wijkt de column qua inhoud opmerkelijk af van de voorafgaande negenennegentig. Die laatste bijdrage bevat namelijk een lijst met namen en rake karakteristieken in precies één woord. Qua stijl is het echter geheel op zijn Prinsens. To the point en geestig. Deze bijdrage is dan ook een bijzonder aardig als toegift en afsluiter van deze bundel. Een paar voorbeelden uit deze laatste tekst, die Prinsen aanduidt als ‘het kortste geschiedenisboek’: Willem Drees? AOW. Wim Kok: Kwartje. Jan Peter Balkenende? Norm. Matthijs van Nieuwkerk? 3X norm. En verderop: Jantje? Van Leiden. Pietje? Secuur. Kees? Klaar. Nelis? Mank? Kortjakje? Ziek. En hij eindigt met: Joost Prinsen? Erik Engerd.
En de waardering van deze bundel in één zin? Van harte aanbevolen!
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
