Laat je tiener dit boek lezen!
[Recensie] Norman Jansen heeft in zijn ruim dertig jaar bij de Koninklijke Marechaussee verschrikkelijke, mensonterende zaken meegemaakt. Daarbij is hij ook lid van het Expertisecentrum Mensenhandel en Mensensmokkel, waar hij genoeg andere vreselijke dingen heeft gezien. Deze ervaringen lees je terug in de op waargebeurde feiten gebaseerde roman Een gemakkelijke prooi.
Al vanaf de eerste twee pagina’s krijg ik kippenvel van Jansen’s schrijfstijl. Hij beschrijft hoe een pasgeboren meisje, slechts enkele uren oud, in het vuil ligt in Mali, één van de armste landen ter wereld. Alhoewel de flaptekst duidelijk maakt dat het boek gaat om georganiseerde misdaad, sextortion en mensenhandel, wordt het echt duidelijk in die eerste pagina’s hoe gruwelijk het boek is en gaat worden, en toch wordt het verhaal nog redelijk eufemistisch verteld. Anders had ik wekenlang niet meer kunnen slapen van de ellende.
Jansen vertelt het verhaal van twee jongens van ongeveer dezelfde leeftijd. De een woont in Utrecht, de ander in Mali. De een heeft een huis en een biologische moeder, de ander heeft een maaltijd en een matrasje bij de weeshuismoeder, Khadija. De tegenstellingen kunnen niet groter zijn.
‘[…] Thiemo, nu bijna zestien jaar oud, een lager IQ heeft dan het gemiddelde van zijn leeftijdsgenoten.’ Pag. 8.
‘[Youssef] Hij voelt zich niet meer minderjarig. Niet na al die avonturen die hij tijdens zijn reis van het weeshuis in Mali naar Nederland allemaal heeft meegemaakt. Hij is volwassen.’ Pag. 133
Het verhaal beschrijft in twee verschillende verhaallijnen het verhaal in Nederland en Mali, en toch zijn ze eender, waardoor de verhaallijnen uiteindelijk moeiteloos samenkomen.
Thiemo is een lieve, maar onzekere jongen. Hij wil er graag bij horen. Dat hij dan maar het pispaaltje is van Mike en zijn gang, neemt hij voor lief toe. Dan komt hij Chimène tegen, een kennis van Mike. Ze is knap, een jaar of negentien en ze praat graag met Thiemo. Dan krijgt hij een allernieuwste smartphone van haar cadeau. Alle alarmbellen gaan bij mij af. Haar gedrag naar hem toe doet me veel aan grooming denken. ‘Grooming is het benaderen van en contact leggen met kinderen door een pedofiel met als uiteindelijk doel het mogelijk maken van seksueel contact door de seksuele drempels en remmingen van het kind te verlagen.’ Bron:wikipedia.org. Ik denk niet aan Chimène als een pedofiel, maar een lovergirl. Maar ik heb alleen eigenlijk maar van loverboys gehoord.
Geïntrigeerd lees ik verder. De verhaallijn van Thiemo wordt steeds weer afgewisseld met dat van Youssef. Youssef is een wees, en woont in Bamako, Mali. Dankzij de donaties van allerlei ambassades en VN-organisaties kan Khadija kinderen in een piepklein huis opvangen waar ze in ieder geval wel een maaltijd en liefde krijgen. De mannen van de Koranschool komen dikwijls langs om de oudere jongens te ronselen. Khadija doet haar best deze mannen weg te sturen, maar in het arme Mali hebben straatkinderen weinig perspectief. Youssef beseft dat hij een economisch stabiel leven wil opbouwen. Hij hoort allemaal glamoureuze verhalen over het rijke leven dat voor iedereen is weggelegd in het verre Europa. Ze krijgen niets te horen over mensensmokkelaars, mensenhandelaars en de gevaarlijke overtocht ter zee. En zeker horen ze niets over de afwijzende haatgevoelens van veel Europeanen en overheden.
Youssef loopt weg en gaat naar het rijke Europa toe. Helaas komt hij er onderweg achter dat de weg naar Europa de weg naar de hel is. Terug in Nederland snap je niet hoe Thiemo wordt opgeslokt in een walgelijke hedonistische wereld van perverse mannen en hoe hij erin verstrikt raakt. Sextortion, schaamte en een weinig stabiele thuisomgeving maken zijn leven moeilijk. Ik weet dat Stichting Slachtofferhulp nu actief is met een anti-sextingproject op middelbare scholen. Als ze ook maar een iemand uit het verderfelijke dal kunnen halen, is dat een overwinning.
Je hart breekt gewoon als je leest hoe Thiemo’s leven is geworden. Bij Youssef had ik dat toch minder. Ik denk dat ik na zoveel jaren oorlog in Syrië en stromen vluchtelingen ‘blind’ ben geworden voor hun ellende. En dan met name van economische vluchtelingen. Vooral omdat ze door de strenge immigratieregels vaak worden afgewezen voor een verblijfsvergunning en daardoor de criminaliteit in belanden. Of ze daar ‘vrijwillig’ voor kiezen of gedwongen worden, ik scheer ze inmiddels toch over een kam.
Jansen zet je wel tot nadenken. Het leven is niet zo zwart-wit, maar veelal erg grijs. Vooral het verhaal van Thiemo, een simpele Nederlandse jongen, maakt enorm veel indruk. Net zo indrukwekkend is hoe de hulpverlening te kort schiet. Ik heb ‘genoten’ van dit uitstekende verhaal van Jansen. Eenmaal aan het boek begonnen, kon ik hem niet meer wegleggen tot ik het verhaal midden in de nacht had uitgelezen. Een boek dat ik zeker kan aanraden. Misschien niet per se om de verhalen, maar vooral om de sociaal-maatschappelijke problematiek. Laat je tiener dit boek lezen en bespreek de gevaren van internet! Een mooie 4 sterren van mij.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
