Een schuur vol geheimen
[Recensie] Nicola May, auteur van de populaire Cockleberry Bay– en Ferry Lane-series, heeft met Een nieuwe start op Futtingbrook Farm weer een plaatje van een boek neergezet. Een heerlijke feelgoodroman waarmee de lezer menig uurtje kan vullen.
Na een verbroken verloving keert misdaadschrijfster August terug naar het landelijke Wiltshire en trekt in bij haar zus Ellie. August heeft een writer’s block en om weer in haar flow te komen, besluit ze op aanraden van haar zus, een flexplek te huren in een omgebouwde schuur. Daar treft ze de ultieme situatie aan om weer inspiratie op te doen voor haar nieuwe boek. Een zeer gevarieerde groep huurders, smakeloze catering en een gym die de naam “gym” eigenlijk niet mag dragen. En dan hebben we nog Max, de eigenaar van het pand, is niet alleen knap en grillig, maar bovenal geheimzinnig. Wat heeft hij te verbergen?
Wat heeft Max te verbergen?
De fijne, vlotte schrijfstijl van Nicola May zorgt ervoor dat de lezer vanaf het begin van het boek in het verhaal zit. De personages worden stuk voor stuk toegevoegd waardoor het erg overzichtelijk blijft, ondanks dat er best wat personages zijn. Omdat de schrijfster de personen niet alleen een karakter meegeeft, maar ook het uiterlijk beschrijft, heb je snel een beeld gevormd.
Naast bovengenoemde omschrijvingen, weet Nicola ook de omgeving prettig en beeldend te beschrijven. De landelijke omgeving, de uitstraling in het kantoor, het voelt alsof je er als lezer zelf loopt. De gemoedelijke sfeer van de omgeving straalt een mate van rust uit, terwijl er genoeg hectiek is op de werkvloer.
In het verhaal worden enkele ontroerende thema’s kort aangestipt (waaronder kanker), maar de auteur weet één aspect als een rode draad door het verhaal heen te laten lopen: zelfmoord. Het is uitermate knap dat zij dit onderwerp verwerkt zonder dat de verhaallijn te zwaarmoedig wordt. Het onderwerp wordt uiteraard met respect en vol emotie toonbaar gemaakt, waarbij de emoties van de personages grenzen aan levensecht (voor zover mogelijk in een boek). Als lezer leef je mee met het verdriet en de pijn. Ik vind het goed dat hier ook een subtiele verwijzing is gemaakt naar het nut, de inzet en de voldoening van vrijwilligers. Het laat de lezer nadenken over deze belangrijke taak en medewerking.
Wanneer je deze aangrijpende scènes hebt gevolgd, ben je ook weer blij met een luchtig deel in het verhaal. De sterke, warme band die de twee zussen hebben met hun moeder, is hartverwarmend en zo liefdevol. Net als de inzet en liefde voor elkaar. Ook Max en zijn broer hebben een innig contact, maar een raadselachtige achtergrond.
Dat brengt me meteen naar het mysterieuze deel in het verhaal. Vanaf het begin van het boek wordt de bovenverdieping van de flexplek genoemd waar je – net als hoofdpersonage August – eerst niet veel over te weten komt. De geheimzinnige werkzaamheden van een aantal mensen, zorgen ervoor dat de lezer vanaf het begin nieuwsgierig wordt. Naarmate je verder leest in het boek, kom je steeds meer te weten. Door dit aspect is het boek moeilijk weg te leggen, omdat je echt wilt weten wat daar allemaal gebeurt.
Zoals ik eerder schreef, is het een feelgoodverhaal met een – bij vlagen – emotioneel, aangrijpend deel. Het overgrote deel is amusant, vermakelijk en soms ronduit grappig. Vooral om het inkijkje in het misdaadauteursbrein heb ik smakelijk moeten lachen. Daarin neemt hoofdpersonage August de lezer mee in haar fantasievolle gedachten wat van kwaad tot erger wordt. En personage Beryl zorgde ook regelmatig voor een lach op mijn gezicht door de standaardzin die ze iedere keer weer het kantoor in slingert.
De combinatie van bedrog, leugens en geheimen, en met de (meestal) liefdevolle, warme karakters, prettige werksfeer en goed omschreven omgeving, heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek 4 sterren waard vind. Zeker het aangrijpende thema zelfmoord dat op deze manier bespreekbaar wordt, vind ik zowel emotioneel als mooi in het boek verwerkt.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
