Harry Potter herleeft – niet
Jula heeft ouders met een boekwinkel waar ze onbeperkt in kan grasduinen. Ook gaat ze soms met haar ouders mee op boekenjacht, in antiquariaten. Op een dag vindt ze daar, in één van de boekenkasten van Antiquariaat Casimir, een boek. Of beter: het boek vindt haar. Een bijzonder boek dat toverspreuken bevat die alleen Jula kan lezen. Hm, toveren. Waar hebben we dat thema meer gelezen?
Het toverspreuk-pad
Zoals het ook in – ik noem maar een wild voorbeeld – de Harry Potter-boeken gaat, gaat Jula onderzoeken wat ze met het boek zou kunnen doen. Het toverspreuk-pad is de ene pijler waar het verhaal op leunt. De andere loopt via de vriend van Jula: Ben. Met hem kan ze goed door één deur, en hij helpt haar met vooral technische zaken zoals weerbarstige mobiele telefoons. Bens moeder werkt op een toeristische stoomboot. En Ben en zijn moeder zijn bang dat die baan gevaar loopt.
Gedragen door deze twee overzichtelijke subplots komt het verhaal in beweging. Er is veel, heel veel interactie tussen de vrienden en vriendinnen van Jula en Ben. En soms ook een heuse ruzie die gesust moet worden:
“’We hebben tegen je ouders gezegd dat we de ruzie tussen Ben en Bertram gingen oplossen,’ zei Yin. ‘Dus ik vind dat we dat ook moeten doen.’ Ze typte driftig op haar telefoon.
Yin en Jula stonden voor het gemeentehuis op Bertram te wachten.
‘Maar dat gaat nooit goed,’ zei Jula. ‘Je hebt gezegd dat Ben spijt heeft, en dat heeft hij absoluut niet. En Bertram heeft echt heel lelijke dingen over Lata gezegd, ik was er zelf bij. Als hij zo over mama heeft gesproken, zou ik hem dat ook nooit vergeven.’
Yin bleef typen. Jula hoorde intussen voortdurend berichtjes binnenkomen…”
Afgebabbeld
Over het algemeen is de stijl wat rommelig, wat heel charmant kan zijn om de verhoudingen tussen de figuranten in het boek weer te geven, maar hier werkt het niet helemaal goed. Omdat de samenhang tussen de zinnen hak op de takkerig is, versnippert het verhaal. Voor de leesbaarheid en logica van het verhaal helpt dat niet mee. En nu we het toch over het verhaal hebben: het is niet echt een pageturner. Er wordt heel veel afgebabbeld, en gekibbeld en gespeculeerd, maar echt hout snijden doet het niet, in elk geval niet voor deze lezer.
De twee hoofdproblemen (hoe werken de toverspreuken uit het mysterieuze boek, en de baan-in-gevaar van Bens moeder) die het verhaal moeten dragen, zijn onfortuinlijkerwijs niet urgent of levensbedreigend genoeg om de lezer tot dóórlezen te dwingen. Dat samen met het genoemde rommelige verloop van het verhaal, houdt de leesplezierscore helaas aan de lage kant.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
