Hij tobt en komt boven
Er wordt wat afgetobd in deze roman. De hoofdpersoon, die niet toevallig samenvalt met de schrijver, zit in de problemen. Eufemistisch uitgedrukt.In het allereerste hoofdstukje krijgt hij al bijna slaande stennis met vriendin “C”: hij vertelt haar over zijn regelmatige bezoekjes aan de Zeedijk, aan de sekswerkers. Zelf drukt hij dat haast poëtisch uit als: “…elke keer als ik naar de ramen fietste, betrad ik het oorlogspad. Op dat oorlogspad was alleen niemand anders de vijand, die was ikzelf.”
Het is duidelijk: als we deze hoofdpersoon één op één mogen vergelijken met de schrijver (en de tekst geeft enige aanleiding om dat te doen), heeft de schrijver het niet makkelijk. Aan de buitenkant lijkt hij een succesvol leven te leiden. Zijn bio in het kort: “Hij schrijft voor het Parool, publiceerde het boek Hiphop in Nederland (2017) en maakte de NPO-series Hiphop NL (2018) en 1 jaar later (2020). Ga niet naar het moeras is zijn literaire debuut.”
De neergang van de protagonist
Maar zoals de boekenwet luidt verwarren we niet de schrijver met het personage, maar volgen we oordeelloos de neergang van deze protagonist.
Die neergang heeft een lange aanloop: de delen I en II, 116 bladzijden lang. Het verhaal wordt boeiender als deel III aanbreekt, getiteld: Oude Nieuwstraat (April 2018 – Augustus 2019).
Psychologieboeken
De schrijver koopt een aantal psychologieboeken: “Ik kocht er vier over seksverslaving en liep daarna over de veel te smerige Damstraat en de net zo smerige Oude Hoogstraat naar Café de Engelbewaarder op de Kloveniersburgwal, waar ik een tosti met kaas en tomaat bestelde.
Drie van de vier deden me weinig tot niets… Alleen in het kleinste boek van de vier bleef ik lezen, alleen die schrijver wist me te overtuigen. In zijn boek veronderstelt de schrijver dat seksverslaving niet voortkomt uit een overmatige behoefte aan seks, maar dat deze is ontstaan vanwege een tekort aan eigenwaarde. Dat was precies hoe ik de afgelopen jaren mijn bezoeken had ervaren. Mijn seksverslaving ging over iets anders dan seks…”
Sneaky
De richting die de verteller dan inslaat, kunt u het best zelf ontdekken. Al lezend is deze in lekker directe taal prima te verteren, weet te ontroeren en legt ook verschillende vingers op verschillende psychologische onderdelen die wat onderhoud behoeven. Of misschien zelfs reparatie.
Disseldorp levert een prettig lezend en sneaky onder de huid kruipend verhaal, dat levendig is, vibreert en de donkere kanten des levens niet schuwt. Maar vooral een zichzelf niet ontziend verslag van een psychologisch probleem dat iedereen kan overkomen. En de guts die het vergt om jezelf aan je haren uit het moeras te trekken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
