Gekker dan fictie
Een jeugdroman lijkt het, met dat prachtplaatje op de cover van een man met een hond, starend naar een planetoïde. Of staat die man met hond juist op een planetoïde en en is de hangende bol waar ze naar kijken, onze aarde? Raadsels die een voorloper blijken te zijn van het verhaal dat Gerritsen ontvouwt:
“Toen Tomas wakker werd, lag zijn vrouw niet naast hem. Hij riep haar naam en kreeg geen antwoord. De dag ervoor hadden ze elkaar het jawoord gegeven… Door met Susanne te trouwen was hij geen gescheiden man meer.”
Zijn hoogstpersoonlijke helletocht
Het ontwaken van de onfortuinlijke Tomas stuurt hem zijn hoogstpersoonlijke helletocht in. Hij is schrijver van redelijk veelgelezen boeken, maar de gebeurtenissen die hem nu overkomen zijn gekker dan fictie. In shock gaat hij op zoek naar zijn vrouw.
Slaat de verdwijning van Susanne hem al ver uit het lood; de zaken die hij bij de speurtocht naar haar op het spoor komt, zijn vele malen verontrustender. Alle signalen wijzen erop dat zijn vrouw letterlijk van de aardbodem verdwenen is. En naar een andere planeet is gegaan. Ongeloofwaardiger nog: alle andere mensen ook. Nou ja, bijna alle mensen. Niet iedereen is geschikt bevonden om verder te gaan leven op de nieuwe planeet. Hij ook niet. Dat is even slikken.
Tomas realiseert zich dat hij met de andere thuisblijvers achter is gebleven op aarde. Hij was blijkbaar niet nuttig genoeg voor de nieuwe planeet: ‘Gebied 19’. Die naam is tegelijk een verwijzing naar een gebied in de menselijke hersenen, waar wetenschappers mensen ‘gelukkiger’ zouden kunnen maken.
Maar waar is die planeet eigenlijk, en hoe kan hij er komen? Want hij wil toch graag contact krijgen met Susanne. En hoezo is hij ongeschikt verklaard?
Imaginaire werelden
Gerritsen speelt in deze originele vertelling met de maakbaarheid van een leven en van een nieuw te scheppen wereld. Ze neemt zichzelf als schrijver tegelijkertijd losjes op de hak, immers ook imaginaire werelden scheppend.
Enige kritiek popt ook op. De zoektocht van Tomas naar de nieuwe planeet en zijn vrouw is lang. Erg lang. Terwijl hij licht in de duisternis probeert te krijgen, gaan pagina’s voorbij met twijfelen en gewetensvolle beslissingen tegen elkaar afzetten. Wat gaat hij doen? Is hij tevreden met zijn huidige leven of zou hij toch op die wereld willen rondkijken? Die passages verdienen geen schoonheidsprijs.
Daar staat tegenover, globaal gezien, dat dit een plezierig vervreemdend en toch inleefbaar verhaal is dat Gerritsen hier tot leven wekt. En voor de fans: er zijn signalen dat ze aan een vervolg werkt.
—
