Dit is ook een leerzaam verhaal
[Recensie] Grenzeloze liefde vertelt het verhaal van Julia. Op haar negentiende is zij vanuit Nederland naar Blackpool, Engeland verhuisd. Daar leert ze Mohsen, een knappe Iraanse zakenman, kennen. Ze valt als een blok voor hem en als snel trekt ze bij hem in. Ze krijgen een zoontje, Omar. Julia is gelukkig en heeft alles wat haar hartje begeert. Totdat haar schoonfamilie op bezoek komt. Haar schoonmoeder, twee schoonzussen en twee zwagers willen dat ze zich als echte Iraanse vrouw gaat gedragen en zich bekeert tot de Islam. Julia wil dit absoluut niet en rekent op de steun van Mohsen, hij heeft haar immers altijd gezegd dat ze zich van hem niet hoeft te bekeren. Maar met de komst van haar schoonfamilie is ook de mening van Mohsen veranderd.
Het verhaal begint met een heftige proloog. Het zet meteen de toon voor het gehele boek. Door de proloog las ik de eerste hoofdstukken met een andere blik. Ondanks dat de eerste hoofdstukken het romantische deel van de relatie vertellen, weet je wat er gaat gebeuren en dat dit het begin is van een vernietigende relatie. Doordat het boek is gebaseerd is op waargebeurde feiten komt het ook nog eens drie keer zo hard binnen. Het is alleen jammer dat dit stukje verder niet meer terugkomt. Omdat ik helemaal in het verhaal zat en eigenlijk de proloog een beetje vergeten was (het is namelijk zo lief en romantisch dat ik vergat wat er ging gebeuren), vond ik de drastische aanpak van Julia misschien een beetje te overdreven. Het was misschien beter voor het verhaal geweest als er nog even kort op de proloog was teruggekomen.
Na elk hoofdstuk volgt er een korte flashback naar de jeugd van Julia. Ook die is niet rooskleurig, maar ik vond dit niet veel toevoegen aan het verhaal. Aan het einde van het boek wordt er wel kort verwezen naar een flashback, maar dat had ook op een andere manier verwerkt kunnen worden.
De schrijfstijl van Rutgers is heel vlot. Ze schrijft in duidelijk taal. Vaak vind ik emotioneel beladen verhalen heel poëtisch geschreven, maar dat is hier totaal niet het geval. De hoofdstukken zijn niet te lang. Dat vind ik ook altijd fijn, dan kan ik stoppen met lezen op elk gewenst moment. Zeker nu is dat prettig. Ik had het soms even nodig om te stoppen met lezen omdat het zo heftig is. Dit is ook een leerzaam verhaal. Er zitten diverse leermomentjes over de Iraanse cultuur in, zoals Nooruz, het Iraans nieuwjaar wat een paar dagen duurt en waar weken voorbereiding in zitten.
Ik vind het altijd leuk als ik nieuwe dingen kan leren door een boek. Het is lastig om dit boek sterren te geven want het is een persoonlijk verhaal en de schrijfster heeft dit zelf meegemaakt. Ik vind dat ik een verleden van iemand geen sterren kan geven. Mijn aantal sterren is dan ook niet gebaseerd op het inhoudelijke verhaal, maar op de manier waarop het geschreven is en hoe het bij mij is overgekomen.
Zoals ik eerder al aangaf vond ik de flashbacks niet veel toevoegen en had een korte terugblik op de proloog fijn geweest. De schrijfstijl is wel heel fijn en de emoties worden goed overgebracht. Op basis hiervan krijgt Grenzeloze liefde van mij drie van de vijf sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
