Een leuke familievakantie verandert in een ware nachtmerrie
[Recensie] In Hartendief, geschreven door Mary Higgins Clark en Alafair Burke en het zevende deel in de Verdacht-reeks, leren we Laurie kennen. Televisieproducent, weduwe en mama van een 10-jarig zoontje Timmy. Een aantal dagen voor haar huwelijk met Alex, de voormalige presentator van haar programma ‘verdacht’, gaat ze samen met hun families op vakantie naar de kust om de verjaardag van Alex te vieren en hun wittebroodsdagen door te brengen. Alles in het leven van Laurie lijkt goed te gaan, tot hun vakantie sneller ten einde loopt dan gedacht als een gebeurtenis hun familie uitstapje doet uitdraaien op een nachtmerrie.
Het verhaal begint met een proloog over Roseanne Robinson, een vrouw van 31 die in de wachtzaal van een ziekenhuis zit te wachten op nieuws van haar verongelukte echtgenoot. Het verhaal begint hiermee gelijk, er wordt een koppeling gemaakt tussen haar, 5 jaar na het ongeluk, en de familie van Laurie, maar het is niet meteen duidelijk waarom de koppeling gemaakt wordt, wat je nieuwsgierig maakt en je direct aanzet tot lezen.
Het verhaal van Laurie begint meteen bij het eerste hoofdstuk, de personages worden kort voorgesteld, als vriendin van, verloofde van, zoontje van, enzovoort. De auteur draait niet rond de pot bij de personages wat het verhaal aantrekkelijk maakt om verder te lezen.
De hoofdstukken zijn kort, wat ik geweldig goed vind. Er wordt verteld wat nodig is in de hoofdstukken zonder belangrijke details weg te laten. Ieder hoofdstuk is vanuit het oogpunt van een ander personage, dat is enorm fijn, zo leer je ieder personage kennen en voel je hoe zij de gebeurtenis op hun eigen manier beleven. Vooral de hoofdstukken die zich afspelen vanuit het oogpunt van het kind vind ik goed geschreven, hoe de auteur in de huid van een jong iemand kruipt om zo de gevoelens van een kind te kunnen omschrijven is geweldig goed gedaan.
De personages gaan zelf samen met de politie op onderzoek uit en de auteur beschrijft dit heel gedetailleerd, dit is boeiend om te lezen omdat je zo echt in het onderzoek betrokken wordt als lezer. Je weet wat en wie ze onderzoeken en ook waarom. Zo kom je “clues” tegen in het verhaal, die je anders misschien over het hoofd zou zien, die een belangrijke rol spelen in de uitkomst van het boek.
Ik dacht dat ik het verhaal van in het begin al wat kon voorspellen, maar dat was dus helemaal niet zo, ik zat op het verkeerde spoor. De schrijfster geeft zodanig veel verschillende inzichten in het verhaal dat het lang duurt voor je het motief van de misdadiger en wie het kan achterhalen. Het boek bleef daardoor spannend en intrigerend. De auteur weet de spanning er in te houden door haar schrijfstijl. Ze heeft haar titel “dé thrillerkoningin” niet gestolen.
Over het algemeen ben ik aangenaam verrast door deze schrijfster. Ik had nog nooit eerder een boek van Mary Higgins Clark gelezen en ook het genre thriller heb ik zelf nog niet aangedurfd om te lezen. Het was voor mij dus een hele nieuwe belevenis. Ik heb me geen moment verveeld in het verhaal, ook puur omdat ze je op het verkeerde spoor zet. Het feit dat dit het zevende deel in een reeks is maakt niets uit. Het boek kan gerust als standalone gelezen worden. Ik ben ontzettend blij dat ik de kans heb gekregen om deze auteur en het genre te mogen leren kennen. Dit boek krijgt van mij 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
