Wat gebeurt er met een gevonden kind in oorlogstijd?
[Recensie] Het gestolen kind is het zevende boek van Diney Costeloe, haar overige boeken zoals o.a. Een nieuw leven en Twee moedige vrouwen zijn internationale bestsellers. Zonder uitzondering zijn het historische romans die vaak in de Tweede Wereldoorlog spelen of er net na.
Dit verhaal begint in Plymouth, in 1941. Plymouth wordt geteisterd door nachtelijke aanvallen vanuit Duitsland, de Blitzkrieg. Vera, de tweede dochter van het grote gezin Shawbrook, is die avond nog wat gaan drinken met een vriend, haar ouders weten daar niets van en dat wil ze graag zo houden. Haar oudere zus Muriel (Mu) werkt als verpleegster in een andere stad en haar broer is verwikkeld in de oorlog in Afrika. Als de sirenes gaan loeien, kan Vera niet anders dan naar de schuilkelder in de buurt te gaan. Daar ontmoet ze moeder Nancy met de andere kinderen. Hoewel… Er ontbreekt er één. Freddie, de baby die eigenlijk van Vera is maar die door haar ouders als jongste lid in het gezin geaccepteerd werd, moet nog in zijn ledikantje liggen. Het was Vera’s taak om bij een luchtalarm Freddie mee te nemen, maar Vera was nog niet thuis toen het luchtalarm ging en Nancy had dat niet in de gaten. In paniek rent Vera de straat weer op om Freddie te gaan halen maar dan breekt de hel pas goed los..
De dag erop wordt pas duidelijk hoe groot de ravage in Plymouth is, de hele stad lijkt te branden, vele huizen zijn vernield of staan op instorten, zo ook het huis van de familie Shawbrook. Een jonge knul, Ernie, is dan op zoek naar schatten zoals granaatscherven en ander oorlogstuig. Hij hoort een jong kindje huilen en attendeert daar politieman Colin op. Met gevaar voor eigen leven redt Colin een baby uit het gevaarlijke huis. Natuurlijk is hij van plan om het kind naar een opvanghuis te brengen maar omdat die, na de gruwelijke nacht, helemaal vol zitten, neemt hij het kindje eerst mee naar huis. Maggie, zijn vrouw, grist het kindje meteen uit zijn handen. Ze herkent in hem haar zoontje Roger, die vlak na de geboorte is overleden. Iets dat ze nog niet heeft kunnen verwerken. Ze overtuigt Colin om het kindje eerst maar eens lekker een nachtje bij hen te laten blijven, zodat het tot rust kan komen en goed verzorgd wordt. Er is immers geen haast bij toch?
Even verderop wordt de vader van het gezin Shawbrook met een gruwelijke waarheid geconfronteerd: de schuilkelder met daarin zijn vrouw en kinderen is door een voltreffer geraakt. Niemand heeft die inslag overleefd. Diepbedroefd gaat hij bij zijn huis kijken en constateert daar dat er iemand het wankele huis moet zijn ingegaan ná de aanval. Er staan voetafdrukken in het stof; plunderaars?
Die nacht wordt Plymouth opnieuw aangevallen, de Duitsers keren terug om het karwei af te maken: alles, inclusief het huis van de familie Shawbrook, ligt in puin. En Colin keert na zijn nachtdienst ook niet meer terug naar Maggie en het gevonden kind. Hij is een van de vele slachtoffers van die twee nachten.
Diney Costeloe zuigt je meteen het verhaal in. De korte hoofdstukjes, door verschillende vertellers, houden het tempo heel hoog. Je leeft mee met de hoofdpersonen, voelt hun verdriet maar ook hun veerkracht. Vera heeft op miraculeuze wijze de aanvallen van de eerste avond overleefd, ze is wel gewond geraakt en lijdt aan geheugenverlies. Mu, haar zusje, heeft na de aanvallen overplaatsing aangevraagd naar het ziekenhuis in Plymouth om dicht bij haar vader te zijn. Zo kunnen ze elkaar opvangen in hun verdriet. In het ziekenhuis vindt ze haar dood gewaande zus tot haar grote vreugde terug. Maar, zodra Vera haar geheugen terug heeft, stelt ze de grote vraag: waar is Freddie gebleven? Die moet nog in zijn bedje hebben gelegen. Zou hij door iemand gevonden zijn? Toen vader Shawbrook ging kijken trof hij immers niemand meer aan en zag hij wel voetsporen.
Een heel mooi boek, zo eentje die je in één ruk uit wil lezen. De rauwe emoties en wanhoop van de familie Shawbrook worden goed weergegeven. Het zoeken naar baby Freddie is als het zoeken naar een naald in een hooiberg: een onmogelijke taak. Maar ook een taak die de wanhopige moeder niet kan laten rusten. Diney Costeloe had mij volledig in haar ban, ik heb genoten van het verhaal en van de karakters. Het enig minpuntje voor mij was dat Maggie wel heel zwart-wit neer werd gezet, dat had wat genuanceerder gemogen, dan nog had iedereen haar beweegredenen gesnapt. Maar verder gewoon een prima boek, vier welverdiende sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
