Om van te watertanden
[Recensie] Het is nogal wat als een kookboek zijn 44ste druk mag beleven. De eerste druk van Het Groot Indonesisch Kookboek werd uitgegeven in 1973. En nu, bijna 25 jaar later, dus de 44ste. De schrijfster Beb Vuyk (1905 – 1991) was van Indisch-Nederlandse afkomst en heeft heel wat meer boeken geschreven dan alleen Het Groot Indonesisch Kookboek. Voor haar romans en novellen ontving ze belangrijke literaire prijzen maar ongetwijfeld is haar kookboek het meest succesvolle boek dat ze geschreven heeft.
Toen het boek in 1973 voor het eerst verscheen waren veel ingrediënten die gebruikt worden in de Indonesische keuken nog niet overal makkelijk verkrijgbaar. Dat is vandaag de dag gelukkig anders. Heb je geen goede toko in de buurt dan is er altijd nog internet waar alles verkrijgbaar is.
Het boek geeft een uitgebreid overzicht van de gebruikte kruiden en specerijen en doet een aantal voorstellen voor het samenstellen van een menu. Dan volgen meer dan 400 pagina’s met recepten. Alleen het lezen van de recepten is al een groot plezier en zeer inspirerend. Bij vrijwel alle gerechten denk je, dat kan ik ook! Naast gerechten die iedereen tegenwoordig weleens gegeten heeft staat het boek vol met recepten die de liefhebber van deze keuken zeker eens zal willen maken.
Alleen al alle Sambal Gorengs zoals Sambal goreng met kapucijners en spek, of taugé met garnalen. Maar ook de Sajoers en soepen. De vleesgerechten, Visschotels en Kip- en eendgerechten. Hoofdstuk na hoofdstuk doet de lezer watertanden. Zeer terecht noemt men dit boek het standaardwerk als het gaat om de Indonesische-Chinese keuken. De tekeningen uit de eerste druk zijn gebleven maar minder nadrukkelijk. Voor de beginnende kok die zich wil verdiepen in deze keuken is dit boek een must-have maar ook de doorgewinterde betere kok zal in dit boek steeds weer nieuwe dingen vinden.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws
