Bizarre vertelling met een scifi-tintje dat de wenkbrauwen doet fronsen
December 2013 zal voor mij altijd een gedenkwaardige maand zijn, net verhuisd en als kers op de taart Ik ben pelgrim gewonnen. Nu tien jaar later is Het jaar van de sprinkhaan van Terry Hayes wereldwijd op dezelfde dag uitgekomen. Een heerlijk dikke pil van 765 pagina’s voor uren leesplezier.
Vuurwerk
Kane werkt als spion voor de CIA in gebieden als Afghanistan, Iran en Pakistan. Voor onmogelijke klussen moet je bij hem zijn, een man die zich vrijwel overal uit weet te redden. En dat heeft hij nodig als hij uitgezonden wordt naar de niemandsgebieden in Iran om Abu Muslim al-Tundra te zoeken, de wrede leider van het Leger der Zuiveren. De aanleiding is een vage foto aangebracht door een informant. Niemand kent zijn ware gezicht.
Bijzondere en bizarre vertelling
Het verhaal start met een gebeurtenis die in eerste instantie niet te plaatsen is en dat de toon zet voor deze bijzondere en bizarre vertelling waarin kunstmatige intelligentie een grote rol speelt. Het jaar van de sprinkhaan is opgebouwd in vier delen en elk deel eindigt met een cliffhanger. In de eerste delen krijg je als lezer achtergrondinformatie over dingen die Kane heeft gedaan en gaat doen. In de laatste twee delen worden sciencefiction elementen geïntroduceerd die het verhaal een vreemde wending geven, maar wel voor extra spanning zorgen. Helaas is het niet altijd even realistisch, maar wel goed passend bij deze thriller.
Zelfredzame spion
Hayes heeft een vlotte, beschrijvende stijl die lezer volop meesleurt in het filmische verhaal dat vol actie en verrassende wendingen zit. Hij beschrijft het leven van de zelfredzame spion Kane realistisch, een wereld waarin de enige bekende factor de manier is waarop hij zich heeft voorbereid op een klus. Máár, er is ook ruimte voor zijn levensgezellin Rebecca die voortdurend in angst en onwetendheid leeft. Kane heeft een zwak voor vrouwen en kinderen in nood, iets wat eigenlijk niet past bij zijn beroep. Emotie is de ergste vijand van een spion.
Research
Het is te merken dat Hayes grondig research gedaan heeft naar het leven van een geheim agent, de werkwijze van de CIA en de gebruikte technologieën. Hij vertelt het verhaal vanuit Kane en gebruikt hem ook als alwetende verteller, wat af en toe verwarrend werkt doordat je als lezer weet hoe iets af zal lopen, maar Kane nog niet.
Het jaar van de sprinkhaan is een spionagethriller met sciencefictionelementen die soms voor gefronste wenkbrauwen zorgt. Door afwisselend versnellingen en vertragingen in te bouwen geeft Hayes de lezer kans om even op adem te komen en het verhaal te laten bezinken en zo te begrijpen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
