Oog voor detail, maar minder boeiend
[Recensie] Aslak Nore was Noors soldaat tijdens de oorlog in Bosnië. Nadien werd hij journalist in onstabiele regio’s zoals Afghanistan en Irak. Zijn ervaringen in deze gebieden verwerkt hij in zijn literair werk. Soldaten en oorlogen zijn terugkerende onderwerpen in onder andere Wolfsangel en En Norsk Spion. In Het kerkhof van de zee staat een scheepsramp uit WOII centraal.
Wanneer Alexandra Falck het lichaam van haar grootmoeder Vera Lind vindt, blijft ze met heel veel vragen zitten. Vera heeft zelfmoord gepleegd door de zee in te wandelen, dit vijfenzeventig jaar nadat ze een scheepsramp overleefde. Aan het begin van WOII zou het schip op een Britse mijn gevaren zijn, waarna het zonk.
Haar grootmoeder was een beekend auteur met enkele bestsellers op haar naam. Het verhaal over het schip mocht zij echter nooit publiceren en het manuscript is tegenwoordig ook nergens meer terug te vinden. Er zijn ook geruchten dat Vera Lind haar testament wilde wijzigingen en ook deze is zoek. Alexandra wil dat de waarheid aan het licht komt en begint tegen de wil van haar vader een zoektocht naar haar grootmoeders nalatenschap.
Koerdistan, Libanon en Noord-Irak
Hoewel dit boek het label heeft van een roman, bevat het heel wat elementen van een thriller of een drama. Hiernaast zijn er ook kenmerken aanwezig die terug te vinden zijn in strategische, militaire verhalen en familiesaga’s met al hun intriges. Kortom Het kerkhof van de zee is een veelzijdige roman, die je niet zomaar onder één noemer kan plaatsen.
Aslak Nore heeft door zijn militaire en journalistieke achtergrond heel wat kennis over hoe het er werkelijk aan toe gaat op de slagvelden van de vele oorlogen. Deze kennis heeft hij ook aan bod laten komen in Het kerkhof van de zee door een deel van het verhaal te laten afspelen in Koerdistan, Libanon en Noord-Irak. Deze delen geven niet echt een meerwaarde aan het verhaal. Bovendien zijn ze heel technisch en te gedetailleerd, waardoor de aandacht wat verslapt. De omschrijvingen van de taken van een sluipschutter, de verschillende soorten mijnen, oorlogsschepen, wapens, gewapende conflicten, hadden bondiger weergegeven kunnen worden. Liefhebbers van oorlogsfilms zoals Saving private Ryan, 1917, Dunkirk, zullen zeker van dit boek genieten. Doch, wat wel opmerkelijk is is dat de auteur hierbij zijn inspiratie voor een groot deel haalde uit zijn eigen ervaringen, waardoor hij deze gebeurtenissen op een levendige manier omschrijft. Hierdoor leek het alsof je tijdens het lezen zelf midden in de vuurlinie zat.
Stamboom
Hoewel het aantal personages in dit boek goed meevalt, is de stamboom aan het begin van het boek wel handig. Zeker gezien de complexere structuur sinds de familietak zich opgesplitste in een lijn onder Hans Falck en een andere onder Olav Falck. Hoewel de personages sterk weergegeven worden, is het lastig om echt een connectie voelen. Bij het hoofdpersonage Alexandra en van sommige van haar handelingen is het lastig hoogte te krijgen. Een ‘held(in)’ in dit verhaal wordt gemist.
Het kerkhof van de zee is gebaseerd op waargebeurde feiten over het schip de SS Prinsesse Ragnhild die in 1940 zonk. Ondanks de historische gebeurtenissen boeit dit boek minder. De auteur schrijft met oog voor detail en zorgt ervoor dat er heel wat onverwachte wendingen in het verhaal zitten. Zo zijn de meeste personages onvoorspelbaar, waardoor je als lezer van de ene verrassing in de andere wordt meegenomen. De uiteindelijke ontknoping zie je dan ook niet aankomen.
Recearch
In een nawoord geeft Asla Nore wat toelichting rond zijn research, maar hier mist wat extra uitleg over wat waargebeurd is en wat niet. Online is er niet veel terug te vinden over de scheepsramp. Het is altijd interessant de feiten van fantasie te kunnen onderscheiden.
Gezien de vele lovende kritieken is dit boek toch teleurstellend. Het verhaal is niet slecht en is bovendien ook goed geschreven. Maar het is bij de stukken die zich afspelen in oorlogsregio’s toch doorspartelen.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
