Het verhaal vertelt de zoektocht naar vrijheid
[Recensie] Raynor en Moth zijn in de vijftig wanneer ze hun huis en werk kwijtraken. En dit is nog niet alles, tijdens de al hectische tijd krijgen ze te horen dat Moth aan een hersenziekte leidt. Uitbehandeld is hij. Het leven kan niet zwaarder voor ze worden. Ze zijn letterlijk alles kwijtgeraakt wat ze lief hadden. Omdat ze nergens heen kunnen en toch wat te doen moeten hebben, besluiten ze het South West Coast Path te lopen. Een wandeling van meer dan 1000 kilometer.
De kinderen van Raynor en Moth verklaren hun ouders voor gek en maken zich daarnaast ernstige zorgen. Hun vader is ernstig ziek en zowel Raynor als Moth zijn geen getrainde wandelaars. Maar Raynor en Moth zijn vastbesloten, ze kopen van het laatste beetje geld dat ze hebben een rugzak, een dunne slaapzak en pakken alleen het hoogstnoodzakelijke in. Dan vertrekken ze.
Vertwijfeld en enigszins wat ongemakkelijk zetten de de eerste stappen van hun wandeling. De reis die vervolgens wordt beschreven is ontroerend, hartverwarmend en om eerlijk te zijn ook een beetje verleidelijk. Ik lees over een echtpaar dat zielsveel van elkaar houdt en de angst om elkaar te verliezen blijft onuitgesproken tussen hen in hangen. Ook het verlies van hun prachtige huis door hun eigen goedgelovigheid en vertrouwen blijft onuitgesproken. Ieder van hen gaat de strijd aan met eigen mentale en fysieke uitdagingen.
Tweederangsburgers
Hun tocht langs het South West Coast Path gaat niet zonder tegenslag. Het gebied is een uitdaging, zo kunnen ze niet altijd een goede overnachtingsplek vinden of zijn de weersomstandigheden bar en boos. Raynor en Moth voelen zich tweederangsburgers omdat ze dakloos zijn. Hiermee worden ze voortdurend geconfronteerd. Er zijn vele daklozen met hen. Winn maakt het haarscherp duidelijk dat er veel daklozen zijn zoals zij, onschuldig en niet verslaafd. Waar is het sociale vangnet van de regering? Wie komt op voor deze mensen of helpt ze weer op de goede weg?
Er zijn ook mooie ontmoetingen, mensen die hen wél een helpende hand bieden. Mensen die waardering hebben voor hun doel. Ze komen de meest uiteenlopende personages tegen op hun tocht, Winn heeft ze perfect weten te beschrijven. Op papier komen ze weer tot leven.
Het zoutpad vertelt de zoektocht naar vrijheid, de eenwording met de natuur die er op volgt. Een liefde tussen een man en een vrouw die de moed niet opgeven en zelfs op het allerlaatst hun hoofd niet laten hangen. De vrijheid hebben ze gevonden, het boek is het bewijs van hun moed, durf en vastberadenheid. Het toont wat voor mooie mensen Raynor en Moth zijn, ik kan alleen maar mijn pet voor hun afnemen. En de verleiding niet weerstaan zelf weer eens de wandelschoenen aan te trekken.
—
Eerder verschenen op boekenz.nl
