Persoonlijk verhaal over de gevolgen van een herseninfarct
In Hoofdstuk vertelt Rutger Slump zijn eigen indrukwekkende verhaal, dat begon op het moment dat alles – tijdelijk – eindigde.
[Recensie] Wanneer hij op een dag zijn dochtertje Janna uit bed haalt, kan hij plotseling helemaal niets meer. Een herseninfarct verandert de veertigjarige, ambitieuze Slump in een blinde, aan bed gekluisterde man. Een onzekere periode breekt aan. Voor hemzelf, maar evenzeer voor zijn vriendin Elice en zijn kinderen Janna en Jurgen. Na twee – lange – weken begint Rutger zijn linkerhand te trainen door dit boek te schrijven.
Hoofdstuk beschrijft het eerste jaar van Rutgers’ revalidatieproces, van weer leren lopen tot zijn pogingen weer een passende plek in de maatschappij te veroveren. Hij loopt daarin continu vast in een goedbedoelend zorgsysteem hetgeen tot veel conflicten leidt. Het is een race tegen de klok. Zal hij zichzelf weer tijdig kunnen terugvinden?
“Waar is mijn pit gebleven? Waarom laat ik me zo makkelijk monddood maken? Een herseninfarct is geen excuus voor mijn volgzame gedrag.”
Slump neemt zijn lezers mee langs de moeilijke weg die hij had te gaan en die begint met de paniekerige gang naar het ziekenhuis, zijn gevoelens en emoties wanneer hij in datzelfde ziekenhuis wakker wordt in een lichaam dat niet mee doet wat hij wil en waarin hij het gevoel heeft gevangen te zitten. Op integere en rakende wijze doet hij gewag van zijn gevoelens van verdriet, angst en frustratie. De manier waarop Slump alle emoties die er voorbij komen, in woorden vat, doen hen recht. Dat doet hij namelijk op een uiterst pure en transparante wijze. Knap.
“De verhoudingen voelen niet zoals voorheen. Elice en ik hebben de afgelopen tijd steeds minder echt ruzie, maar op dit soort knullige momenten klopt het gevoelsmatig niet, wat er gebeurt. Het is moeilijk om er de vinger op te leggen, maar ik ben bang dat het niet meer goed gaat komen.”
Heel terecht heeft Slump ervoor gekozen zijn verhaal te doen in de eerste persoon; het is tenslotte zijn verhaal, maar bovendien maakt dat, dat het lijkt alsof hij naast je zit. Het komt heel dichtbij. Zijn plezierige schrijfstijl draagt daar uiteraard toe bij.
Kortom, Hoofdstuk is een rakend, waargebeurd verhaal dat bij veel lotgenoten en hun naasten, herkenning, troost en begrip zal opleveren.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
