Het paleis van de volksvlijt en de opkomst van de Nederlandse industrie
[Signalering] Overal ter wereld openden vanaf het midden van de 19de eeuw prestigieuze gebouwen hun deuren om de beste en nieuwste producten aan het publiek te tonen. Een groep Amsterdamse notabelen onder aanvoering van Samuel Sarphati wilde ook zo’n gebouw doen verrijzen. Het moest Nederlanders inspireren om te investeren in nijverheid.
In 1864 werd het Paleis voor de Volksvlijt ingewijd. Gabri van Tussenbroek kan moeilijk kiezen welk van de vele kanten van deze geschiedenis hij voorop wil stellen. Hij verhaalt bovenal een tragedie. Sarphati kon niet genieten van de opening nadat zijn echtgenote kort tevoren was overleden. Het Nederlandse bouwmateriaal bleek van minderwaardige kwaliteit. Tot overmaat van ramp was het gebouw al gauw te klein voor grootse tentoonstellingen. Toch was het geliefd bij de bevolking vanwege het vermaak dat ze er vonden. Nadat dit ‘gebouw van plezier’ in 1929 afbrandde, verrees op zijn plek De Nederlandsche Bank. Geen baken van vooruitgang, maar een gebouw dat de stad de rug toekeerde.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
