Het verhaal geeft zeker een boodschap mee
[Recensie] Ik ben écht niet bang ving meteen onze aandacht door de prachtige illustraties. Daarnaast valt ook de titel op want welke enge dingen staan er dan in het boek waarvoor je niet bang bent? En waarom ben je dan niet bang? Of nee, natuurlijk ben je niet bang want je bent stoer! Verschillende gedachtes die voorbij komen bij het zien van dit boek.
Het verhaal is op rijm geschreven, dit is geen makkelijke taak. Er liggen altijd gevaren op de loer van te vaak voor de geijkte rijmwoorden kiezen of woorden die juist enorm gezocht zijn en zinnen die niet lekker vloeiend lopen. Meijer is naar onze mening toch zeker geslaagd in zijn rijmende verhaal, onze complimenten! Ook is het woordgebruik goed te begrijpen en te volgen door de doelgroep. Ook wel een belangrijk dingetje. Het verhaal geeft zeker een boodschap mee. Lana is helemaal alleen en het is donker. Jasmijn en Saar, twee stoere klasgenootjes, komen erbij en het komt er op neer dat wanneer zij Lana vragen mee te gaan het spookhuis in, Lana dit doet om net zo stoer te lijken als zij. Die groepsdruk is niet onbekend maar aan de andere kant is het ergens ook knap dat Lana toch dat spookhuis in gaat ook al vindt ze dat eng. Vervolgens doorlopen ze alle drie het spookhuis en blijken de twee klasgenootjes een stuk banger dan gedacht. Lana heeft trucjes van haar vader geleerd waardoor ze haar angst kleiner kan maken en eigenlijk best goed door dat spookhuis gaat. Nadat ze weer uit het spookhuis is blijkt dat Lana een aantal lessen heeft geleerd met deze gebeurtenis. Sowieso dat haar klasgenoten niet (altijd) zo stoer zijn als ze zich voordoen, dat ze zelf misschien meer kan dan ze soms denkt en dat haar vader haar een aantal trucjes heeft geleerd die haar helpen als ze bang is.
De illustraties van Malaparte zijn in één woord fantastisch. Prachtige kleuren die de mysterie en het griezelige uit het verhaal goed weergeven. Herkenbare personages maar toch niet te realistisch getekend, juist die mooie balans (zo heeft Lana enorm lange, paarse haren, cool!) en de illustraties zijn pagina vullend. Het woord sprookjesachtig mag hier ook wel genoemd worden, wat een bijzonder mooie tekenstijl!
Zodra het boek op de mat viel dook Helena erin en meteen na die eerste keer het boek bekijken en lezen stond ze erop dat het 4 sterren moest krijgen. Het boek lonkt haar nog altijd en waar ze soms nog kan wisselen van mening, houdt ze in dit geval stevig vast aan deze 4 sterren. Dat zegt genoeg denk ik.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
