Kijken en zien
[Recensie] Een boek over het oog, over kijken en zien. Dat Ik zie, ik zie over ogen gaat, is zichtbaar door de vele ogen die we als illustraties tegen komen. Bovendien worden je ogen letterlijk getrokken door de mooie felle kleuren.
Ook veel wetenswaardigheden passeren voor je ogen. Bijvoorbeeld over de iris. Een irisscan is net als een paspoort. Je kunt daarmee geïdentificeerd worden. Is niet voor iedereen weggelegd om dat te doen. Veel zakenmensen die snel door de douane willen gebruiken zo’n irisscan.
In een boek is het altijd leuk als kinderen iets herkennen. Dat is natuurlijk de bladzijde waarop de oogkaart te zien is om de oogscherpte te meten. Met testen op consultatiebureaus zijn kinderen deze vaak tegengekomen.
De uitleg van het oog ondersteund door een duidelijke illustratie is op deze wijze gebracht goed te begrijpen voor een zesjarige. De uitleg van allerlei kleurschakeringen met de namen van de kleuren is leuk uitgelegd. Dat is de meerwaarde van dit boek. Voor jonge kinderen is dit een aantrekkelijk kijkboek. Graag bekijken met een volwassenen erbij, dat maakt dat kinderen geïnteresseerd raken en wellicht vragen stellen. Voor oudere kinderen worden er veel interessante weetjes genoemd. Ook hier geldt dat het samen bekijken met een volwassene het boek boeiend maakt. De wetenswaardigheden zijn in korte teksten te lezen, maar het lettertype is wat klein en een tikkeltje moeilijk te begrijpen. Dus samen lezen!
Maar… Daar is van het begin af aan het meisje in het oranje achtige kledingstuk dat je door het boek leidt. Lees maar eens onderaan de bladzijdes. Korte begrijpelijke teksten.
Wat zo bijzonder is aan Ik zie, ik zie dat kijken meer kan zijn dan zien. Naast de technische weetjes over “kijken”, volgen er allerlei diepere betekenissen over “zien”.
En een boek dat verder gaat dan informatief zijn, reikt mooie onderwerpen tot gespreksstof aan.
Bijvoorbeeld: de bladzijdes over de spiegel geven informatie over de spiegel. Grappig intermezzo is een stukje dat in spiegelschrift geschreven is.
Onderaan de bladzijdelezen we:
Ik zie mezelf in de spiegel. Ik bekijk mijn gezicht en ken de kleinste details.” Zo logisch als wat.
Dan op de volgende bladzijde: “Toch toont mijn spiegelbeeld niet altijd wie ik echt ben.” Geloof maar dat daar mooie gesprekken uitkomen.
Zo staan er meer verrassende wijsheden in, waar kinderen open voor staan.
Het boek is geschreven door een Oekraïens echtpaar Andriv Lesiv en Romana Romanyshyn. Met Ik zie, ik zie won het echtpaar de Bologna Ragazzi Award in 2018.
Informatief met mooie kansen om samen te praten en dat ook met jonge kinderen bekeken kan worden. Eveneens een boek voor ons, volwassenen.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
