Iedereen houdt van schoonheid
[Recensie] Inge Braeckman heeft al meerdere gedichtenbundels uitgebracht en is een bekende naam in het Belgische poëzielandschap. Zelf was ik tot nu toe niet in aanraking gekomen met haar werk, maar er wel benieuwd naar. In de eerste uren / Zomer trok meteen mijn aandacht vanwege het formaat; in tegenstelling tot de vaak kleine, intieme boekvorm die de gemiddelde gedichtenbundel karakteriseert, kiest Inge Braeckman voor een groot formaat in de vorm van een muziekpartituur. Dat schept meteen de sfeer; de inhoud is tot bloei gekomen en nodigt uit om uitbundig gelezen te worden. Ook vermoed ik een connectie met (klassieke) muziek. Dit wordt bevestigd door het eerste korte gedicht, waarin het thema van de bundel naar voren lijkt te komen; de verwevenheid van muziek met de uitbundige schoonheid van de natuur en natuurlijk de liefde. Daarna lijkt het muziekstuk te beginnen.
Bij het lezen van de gedichten valt de relatieve leegte op de pagina’s op, misschien wel om letterlijk ruimte te maken voor de beelden die de auteur schetst met haar woorden. De meeste gedichten hebben geen titel; als er een titel is, dan is deze in het Italiaans of Latijn. Ze beschrijven het vreugdevolle, bijna verliefde gevoel wat het Italiaanse (zomer)landschap bij de auteur oproept. Soms lees je buitengewoon sfeervolle zinnen (‘Zinderende kleuren als diadeem vandaag die een zachte glans geven aan alles wat onzegbaar blijft.’) en andere zinnen zijn zo onbegrijpelijk dat ze afstand oproepen (‘Polyfonische textuur tot de contouren van een tonaliteit.’) Het roept bij mij verwarring op en dat is eigenlijk een beetje de rode draad die ik ervaar bij het lezen van deze bundel.
Gedichten bloeien op in het hart, zijn meestal heel persoonlijk, maar als je ze besluit uit te geven is dat toch een indicatie dat je verbinding zoekt met de lezer. En dat gaat wat deze bundel betreft niet helemaal op. Door de verheven taal, de termen uit de klassieke muziek en het Latijn wordt toch voornamelijk een bepaalde doelgroep aangeschreven. Dat betekent dat je mensen uitsluit die niet klassiek geschoold zijn en dat is een gemiste kans. Iedereen houdt van schoonheid. En die is zeker terug te zien in deze bundel. Maar ik weet niet of het voor iedereen te vinden is.
Om de vergelijking met muziek te maken: muziek komt makkelijk binnen. Je vindt het mooi of niet; het is een kwestie van smaak. Bij gedichten moet je meer moeite doen om de lezer te bereiken. En nog meer moeite om veel lezers te bereiken. Toegankelijkheid is hier het toverwoord. Wat meer van dit ingrediënt en dan zou de bundel mij gegrepen hebben. Nu krijgt In de eerste uren / Zomer drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
