Heel knap van dit duo is dat de verschillende verhaallijnen lang vaag en mysterieus blijven
[Recensie] Na Pan en Meester dood is dit de derde thriller van Ria Maes & Aron Wade. Maes kennen we in Vlaanderen vooral van de dagboeken van Sara. Wade speelde mee in reeksen als De kotmadam, W817 en Thuis. Hij was ook presentator op Ketnet. Samen vormen zij het schrijversduo Maes & Wade. Na het lezen van de achterflap was ik best benieuwd. De vorige delen heb ik niet gelezen, maar door voldoende verwijzingen naar de vorige boeken kwam ik snel tot de ontdekking dat In de schaduw van de meester perfect als standalone te lezen is. Heb je echter de mogelijkheid om Pan en Meester dood eerst te lezen, zou ik dat zeker aanraden. Op die manier heb je toch een betere kijk op de personages.
De proloog is veelbelovend. In Antwerpen zal de veiling van de eeuw doorgaan en een heleboel prominente personen zullen aanwezig zijn. Terwijl iedereen op zijn plaats zit en de deuren gesloten worden gaan we een half jaar terug in de tijd. Een goed begin, mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Wetsdokter Tom Beckx is afgereisd naar Frankrijk om er komaf te maken met zijn verleden, maar komt van een koude kermis thuis. In plaats van antwoorden op de vragen uit zijn verleden, heeft hij er nog wat vragen bijgekregen. Ondertussen wordt in Antwerpen een vrouw dood aangetroffen en verschijnen de rechercheurs Alexandra en Raoul op het toneel. Al vlug blijkt dat dit lijk nog maar een begin is, want in een korte tijdspanne volgen verschillende macabere verdwijningen in Antwerpen elkaar op.
Walter Mertens – CEO van Containers Verstraeten – bereidt zich voor om de fakkel over te dragen. Philip Callaerts – de Chief Financial Officer van het bedrijf – is er vast van overtuigd dat die eer naar hem zal gaan. Of moet hij zich toch zorgen maken? Met tussenpozen verdwijnen er nog meer mensen. Een raadsel, totdat Pygmalion van zich laat horen. Wie is Pygmalion en wat is hij van plan?
‘Mijn naam is Pygmalion. Ik heb voor u allen een heel eenvoudige vraag.
Kan kunst de wereld redden?’
Wie staat in de schaduw van de meester en hoe komt dit allemaal samen op de veiling van de eeuw?
Maes & Wade hebben 318 bladzijden vol gekregen met verschillende verhaallijnen, aanzienlijk wat karakters en korte hoofdstukken waardoor je lekker zou kunnen doorlezen. Genoeg stof om er een knallende misdaadroman van te maken. Helaas klapt na een dertiental hoofdstukken het boeltje in elkaar. Het verhaal neemt verschillende wendingen die weinig of geen meerwaarde hebben voor het verloop. Voornamen worden door het hele verhaal te vaak gebruikt. Zo noemen Alexandra en Raoul elkaar bijna steeds bij de voornaam. Als collega’s die hele dagen samenwerken lijkt met dat sterk overdreven. Een gesprek van man tot man tussen Tom en zijn petekind komt vrij simpel over voor volwassen mannen met toch een zeker intellectuele achtergrond. Als je op dit alles begint te letten wordt het niet enkel een storende factor, maar haalt het ook de vaart uit het
verhaal.
Heel knap van dit duo is dat de verschillende verhaallijnen lang vaag en mysterieus blijven. Daardoor wordt er een zekere spanning opgebouwd. Je blijft je afvragen hoe het uiteindelijk allemaal zal samenkomen en wat het een met het ander te maken heeft! Naar de plot ben je als lezer in de eerste plaats verrast, maar ook teleurgesteld. Verrast omdat je deze plot niet ziet aankomen, teleurgesteld omdat je verwachtingen – misschien TE – hoog liggen. Je verwacht namelijk iets spectaculairs en dat is het nu net niet. Het is allemaal nogal vergezocht en voelt ongeloofwaardig aan.
Jammer, want de potentie is er om een boeiend en beeldend verhaal neer te zetten. Nu blijft het allemaal wat aanmodderen. Mocht dit beter zijn uitgewerkt en de personages meer diepgang hebben dan heeft In de schaduw van de meester inderdaad een stevige basis voor een goede misdaadroman. Maar voor mij ontbreken die zaken en daardoor is het moeilijk om voeling met de karakters en de omgeving op te bouwen. Het is als bij koken. Je hebt al de ingrediënten, maar de kruiding is erg flauwtjes.
Ondanks dat ik best nieuwsgierig was naar het verloop van dit boek – en dit vooral omdat de auteurs er toch een zekere spanning in wisten te houden – kom ik niet verder dan 2,5 ster. Mocht er een vervolg komen in deze serie vergeet dan de kruiding niet.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
