"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met Ingrid Oonincx

Maandag, 4 juli, 2016

Geschreven door: Ingrid Oonincx
Artikel door: Roelant de By


Moordwijf Ingrid Oonincx behaalde met al haar thrillers lovende beoordelingen. Met ‘Medicijn’, haar laatste thriller scoorde ze waanzinnige recensies. Tijd voor een babbeltje met deze Brabantse.

Wie is Ingrid?
Ik heb even gespiekt bij mijn twitterprofiel: thrillerschrijver, columnist, moordwijf en hardloper. Daar wil ik nog aan toevoegen: moeder van twee zonen, communicatieadviseur, baas van hond Guus en wijnliefhebber.


Je studeerde journalistiek. Ligt voor jou het schrijven van boeken dan in het verlengde daarvan? Wat doe je het liefste?
Ik volg het nieuws nog steeds op de voet en laat me graag inspireren door actuele zaken. Maar het schrijven van fictie is toch anders dan het samenstellen van een objectief journalistiek artikel. Bij fictie heb je meer vrijheid en dat komt goed uit want ik heb een ongebreidelde fantasie.


Je debuteerde met Nickname waarmee je werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut. Is dat een droomdebuut?
Ja, dat was inderdaad een droomdebuut. Ik schreef een manuscript en het werd meteen uitgegeven en genomineerd voor een prijs. Wat wil je nog meer?


Inmiddels ben je een paar jaar en vier boeken verder. Hoe kijk je nu terug op de tijd vanaf je debuut, wat zou je anders of juist hetzelfde doen?
Ik ben nog meer van het schrijven gaan houden. Ik denk dat ik er ook beter in ben geworden. Inmiddels weet ik welke factoren er allemaal meespelen bij het uitgeven van een boek. Dat maakt het soms wat minder spontaan. Soms zou ik willen dat ik nog net zo naïef was als toen mijn debuut uitkwam.


‘Botsing’ is je tweede boek, ook een thriller. Dit verhaal is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Hoe kwam dat op je pad? En waarom beslis je dan om juist daarover een boek te schrijven?
Ik las een artikel over een bizarre gebeurtenis. Dat verhaal liet me niet los. Ik moest er dus iets mee doen en dat resulteerde in een boek.


“Medicijn” is je vierde thriller. Hoe ben je op het idee gekomen?
De wetenschapsbijlagen van de kranten staan vol met artikelen over (anti)veroudering. Er gebeurt heel veel op dit gebied. Blijkbaar zijn veel mensen bang om ouder te worden. Eerlijk gezegd zag ik er zelf ook wel een beetje tegenop. Ik dacht: als ik me nu eens in dit onderwerp verdiep heb ik er zelf misschien ook nog wel wat aan. Dat was ook zo. Na het afwegen van de ethische aspecten ben ik in elk geval niet meer zo bang om ouder te worden. Dat hoort gewoon bij het leven en dat is maar goed ook.




Vertel eens iets over je research? Ga je op pad of haal je je informatie van het web?
Voor Medicijn heb ik de afgelopen drie jaar alles bijgehouden over antiverouderingsmethoden, gezondheidsrages en de ontwikkelingen in de wetenschap op dat gebied. Ik heb boeken, artikelen en interviews gelezen en naar documentaires gekeken. Daarnaast heb ik specifieke informatie opgevraagd bij specialisten uit de gezondheidszorg.


Zou je ook een boek in een ander genre met net zoveel overtuiging kunnen schrijven?
Ik denk dat ik over hardlopen en over opvoeden wel een overtuigend boek zou kunnen schrijven. Mensen in mijn omgeving moedigen me aan om een roman te schrijven. Misschien ga ik dat ooit nog eens proberen.


Thrillers, en dan met name die van vrouwelijke auteurs, liggen goed bij de lezers. Waar ligt dat aan volgens jou?
Misschien kunnen ze zich beter identificeren met de vaak vrouwelijke hoofdpersonages. Of misschien zoeken veel vrouwen op een veilige manier naar meer spanning in hun leven. Een spannend boek lezen is tenslotte niet echt gevaarlijk.


Met welke auteur zou je graag een boek schrijven en waar zou dat dan over gaan?
Ik zou best ghostwriter willen zijn voor de biografie van Clive Owen, George Clooney of Brad Pitt. Dan moet ik er natuurlijk wel heel vaak heen voor een interview.

Elke week verschijnt er een column in het Brabants Dagblad van jouw hand. Zie je dat als een uitlaatklep als reactie op alles wat in de maatschappij gebeurt?
In een column mag je persoonlijk zijn. Ik vind het leuk om mijn mening te geven over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daar kan ik nog jaren mee doorgaan. Ik heb als doel om lezers de dingen op een net wat andere manier te laten bekijken. Als ik dat bereik, ook al duurt het maar een paar seconden, dan ben ik tevreden.


Je schrijft in je columns over heel diverse zaken. Wat gaat je het meeste aan het hart? Heb je een favoriet?  
Vorige maand is mijn vader overleden. Kort voor zijn dood heb ik hem gevraagd om te vertellen over zijn leven en wat hij belangrijk vond. Daar heb ik een column over geschreven die niet alleen mij, maar ook veel andere mensen geraakt heeft. Mijn vader was een eenvoudige man, maar hij wist wel waar het werkelijk om ging in het leven. www.ingridoonincx.nl/columns

Als je, als Brabantse zijnde, iets in je provincie zou mogen veranderen? Wat zou dat zijn?
Niets. Brabant is, met al haar imperfecties, een fijne en inspirerende plek om te wonen.


Wat was het moeilijkste wat je ooit gedaan hebt?
Ik heb ooit een half boek weggegooid en ben opnieuw begonnen met schrijven. Dat viel niet mee, maar het verhaal werd daarna wel beter. Soms zijn drastische maatregelen nodig.


Wat was de laatste film, tv-programma of boek waarbij je moest huilen?
De documentaire ‘Moeders springen niet van flats’ van Elena Lindemans. De titel zegt genoeg, denk ik.


Welk van je vier thrillers is voor jou dé thriller om te verfilmen? En wie zou je in de hoofdrollen willen?
Ze moeten allemaal verfilmd worden, maar als ik dan toch moet kiezen, dan Medicijn. Dan moet er wel een flink budget zijn want we gaan naar veel locaties en de hoofdrollen zijn voor Clive Owen (Edgar), Christian Bale (Jacob). Over de vrouwelijke hoofdrol moet ik nog even nadenken, misschien Uma Thurman.


Ben je een controlefreak of kun jij heel gemakkelijk de regie uit handen geven?
Ik zit er tussenin. Ik vind mezelf vrij relaxed, maar daar is niet iedereen het mee eens.


Is er iets in je (werkende) leven wat je graag over zou willen doen?
Soms liepen de dingen anders dan gepland, maar ik weet niet of het beter zou worden als het opnieuw mocht. Het is zoals het is.


Heb je een (schrijvers)droom die je graag waargemaakt zou zien?
Lekker doorschrijven en meer boeken verkopen.


Wat mis je het meeste aan het kind-zijn?
De naïviteit en het grenzeloze enthousiasme.


Waar verbaas jij je wel eens over?
Over veel dingen en tegelijkertijd over niets. Ik probeer me overal vragen bij te blijven stellen. Dat houdt je fris.


Wat is het meest romantische wat je ooit is overkomen?
Mijn vriend is niet erg romantisch, maar hij is wel het beste dat me ooit overkomen is.


Waar kan je niet tegen?
Kille, calculerende zakenmensen zonder liefde voor het boek.


Wat is het gekste dat je ooit hebt meegemaakt met een fan?
Ik heb alleen maar lieve fans.


Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Een steengoede vijfde thriller schrijven.




De meest rare/lachwekkende/beledigende vraag die je ooit is gesteld is…..
Ik kijk niet zo snel op van vragen. Als ik geen zin heb om te antwoorden doe ik dat gewoon niet.

Dank Ingrid voor het zo enthousiast reageren en antwoorden van alle vragen t.b.v. dit interview. Heel veel succes gewenst en we kijken, met jou, uit naar thriller nummer vijf!


Patrice – Team De Perfecte Buren

Eerder verschenen op Perfecte Buren.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Verdwenen

Pretty Boy