Karin hoefde niet lang na te denken en reageerde vol enthousiasme op de vraag van DPB om mee te werken aan een ‘In gesprek met…’. Zeer openhartig geeft Karin antwoord op al onze vragen.
Wie is Karin? Vertel eens iets over jezelf.
Ik ben geboren in 1961 in Utrecht. Op mijn eerste verjaardag verhuisden mijn ouders naar Waddinxveen, waar ik ben opgegroeid. Mijn ouders waren voor die tijd behoorlijk vooruitstrevend en vonden dat ik na de middelbare school verder moest studeren. Ik koos voor administratie en commerciële economie. Een veilige studie waar in die tijd de banen voor het oprapen lagen.
Ik trouwde jong en kreeg drie kinderen, 2 dochters en een zoon.
Vanaf wanneer schrijf je al? Heb je dat altijd al willen doen?
Ik schrijf al vanaf dat ik een jaar of tien was. Korte verhaaltjes met hoofdzakelijk dieren in de hoofdrol. Schriften vol heb ik geschreven. Dieren waren mijn superhelden en ik schreef over honden, katten, koeien, verzin het maar. Zij hadden ook altijd menselijke trekjes. Helaas heb ik al die verhalen niet meer.
Je debuut was het boek ‘Kunnen vissen dromen’ een (voor)leesboek. Vertel eens?
Aan ‘Kunnen vissen dromen?’ zit een leuk verhaal vast. Het is zeker al vijftien jaar geleden. Wij hadden net in de tuin een vijver gemaakt. Gevuld met water en planten uit een boerensloot gehaald voor een zo natuurlijk mogelijk effect. Daarna zijn we twee weken op vakantie gegaan. Eenmaal terug, het was nog goed weer, zaten we op een avond in de tuin. Iedere keer hoorden we een soort gespetter in de vijver. En ja, er zaten vissen in. Kleine voorntjes en nog wat andere – voor mij niet te benoemen – soorten. Zo is het verhaal van Japie Voorn geboren. Een vis die met zijn rugzak de wijde wereld intrekt en allerlei avonturen beleeft. Het is een verhaal over vriendschap, maar ook over ruzie, boeven en samenwerken om de (eenden) boeven te verslaan.
Je hebt ook een YA geschreven?
Ik heb inderdaad een YA fantasy geschreven. Het is een genre dat ik heel graag lees en het kan je fantasie alle kanten op laten gaan. Het duistere dorp is bij Boekscout uitgegeven. Net als ‘Kunnen vissen dromen?’ Later bleek dat een heel verkeerde keuze te zijn geweest. Ik moet nog tot november van dit jaar wachten, dan kan ik het eerste deel, Het duistere dorp, bewerken en samen met deel twee ‘Het duistere land’ en deel 3 ‘De duistere wereld’ aan een andere uitgever aanbieden. De trilogie is een heerlijk verhaal geworden zonder de traditionele draken, heksen en tovenaars, maar een spannend avontuur van een paar vrienden die onverwachts in een heel andere, bizarre onderwereld terechtkomen.
Hoe is het om boeken te schrijven, wat doet dat met je?
Schrijven is het beste dat me ooit overkomen is. Zoals een acteur in de huid van zijn gespeelde rol kruipt, word ik steeds meer een deel van de personages in mijn boeken. Ze zijn mijn vrienden en mijn vijanden. Als ik in een verhaal zit en het opschrijf vergeet ik de hele wereld om me heen.
Met ‘Blun’ maakte je je thrillerdebuut. Hoe kijk je daar op terug?
Met heel veel gemengde gevoelens. Ik heb Blun ook niet echt als een thriller geschreven en waarschijnlijk is het in een verkeerd genre in de markt gezet. Ik was echter helemaal verblind door het enthousiasme van mijn proeflezers. Ik wist niet wat me overkwam. Lezers die mijn verhaal goed vonden. Het leek wel een droom.
Inmiddels ben je twee thrillers verder. Hoe waren de reacties op ‘Handelswaar’?
De reacties op Handelswaar waren beduidend beter dan op Blun. Ik heb in de tussentijd veel geleerd, mede door een aantal goede proeflezers. Ook na Handelswaar heb ik weer geleerd. Ik ben met mijn neus op de feiten gedrukt, mijn valkuilen zijn door een aantal recensies zeker duidelijk geworden. Daarentegen voelt het heel goed om het geleerde in de praktijk te brengen en met een volgende thriller een boek neer te zetten dat staat als een huis.
Vorig jaar kondigde je ‘Obscuur’ aan, maar uiteindelijk is het niet uitgebracht, wat is daarmee gebeurd?
Obscuur zal zeker nog uitgebracht worden als het helemaal naar mijn zin is. Ik ben het aan mezelf en aan mijn lezers verplicht een goed boek te presenteren. Mede omdat ik zelf ben gaan schrijven, lees ik ook op een andere manier. Redelijk vaak denk ik: hoe kan een auteur zulke rommel uitgeven, waarom stapt een uitgeverij hier in? (Hier maak ik vast geen vrienden mee). Voor mij is het een heel belangrijk punt om in ieder geval mijn lezers geen troep te laten kopen. Een boek kost tegenwoordig toch al snel een twintig euro. Daar mag je als lezer iets voor terug verwachten.
Je bent actief op Social Media. Is dat tegenwoordig essentieel voor een auteur?
Ik vind van wel. social media brengt mij veel dichter bij de lezers. Ik weet nog dat ik zo’n vijfentwintig jaar geleden mijn eerste Stephen King las. Die man was mijn grote inspiratiebron. Maar ook zo ver bij mij als lezer vandaan. Dat gold trouwens voor iedere auteur die ik las. Als ik nu een boek heb gelezen kan ik dat melden op social media en dan met name op Facebook. Maar ik kan ook zien wat lezers van mijn boeken vinden. Ik heb een aantal hele fijne vrienden aan Facebook overgehouden. Natuurlijk heeft het ook wel nadelen. Er zijn lezers die in je privéleven gaan wroeten, vragen stellen waar ze in principe niets mee te maken hebben. Ik vond het in het begin moeilijk om daarmee om te gaan.
Is het van toegevoegde waarde voor jou?
Ja, toegevoegde waarde heeft het zeker. Je bent sneller met elkaar in contact.
Je bent fel tegenstander van cyberpesten, kun/wil je daar iets meer over vertellen?
Cyberpesten vind ik het meest minne dat er bestaat. Het zal algemeen bekend zijn dat ik er ook mee te maken heb gehad. Ik ga van het standpunt uit dat als iemand iets tegen mij heeft, kun je dat recht in mijn gezicht zeggen. Cyberpesten is vaak nergens op gebaseerd en gaat er een groep makke schapen mee met één persoon. Ik heb door dit gepest mensen ten onder zien gaan, ze zijn er ziek van geworden en kunnen in hun leven niet meer goed functioneren. Laat ik voorop stellen dat mij dat niet zal overkomen. Ik ben al met al een sterke persoonlijkheid. Het klinkt wellicht heel erg dubbel, ik heb er verdriet van gehad, ik heb er schade van ondervonden, maar ik ben er uiteindelijk niet van onder de indruk. Het is gewoon zielig. Kwestie van: ‘get a life’
Je bent van meerdere markten thuis op schrijfgebied; YA, kinderboeken, thrillers. Maar waar ligt jouw hart? Waarin wil je uitblinken?
Een lastige vraag. Ik vind het allemaal leuk. Maar om een hele goede thriller neer te zetten, is toch wel mijn droom.
Heb je een bepaald schrijfritueel?
Nee, niet echt. Zeker niet nu ik weer fulltime aan het werk ben. Ik hoef me ook niet af te zonderen als ik aan het schrijven ben. Ik schrijf overal. Mijn notitieblok gaat overal met me mee. Soms word ik ’s nachts wakker en schiet me iets goeds te binnen. Dan schrijf ik het op en draai me weer om. Gelukkig heb ik een man die overal doorheen slaapt.
Waar ben je nu mee bezig, kun/mag je daar iets over vertellen?
Ik ben aan een thriller bezig, echter niet in de traditionele zin van het woord. Een thriller met een onderwerp dat de lezer aan het denken zal zetten en bij zal blijven. Dat is mijn grootste streven. Op het moment dat de lezer het boek dichtslaat, dat het verhaal nog na blijft zinderen.
Je gaat aan het schrijven, je manuscript is klaar, en dan?
Tja, en dan? Er gebeurt heel veel in schrijfwereld. Het vinden van een uitgever die net zo enthousiast is over het boek als je zelf bent, is moeilijk. Het blijft een kwestie van volhouden en leren.
Behalve schrijven, lees je ook behoorlijk wat. Wat is je laatst gelezen boek? Wat is je favoriete boek?
Mijn laatst gelezen boek is Elke dag een druppel gif van Wilma Geldof. Een boek waar ik behoorlijk van onder de indruk was. Mijn favoriete boek is een stuk moeilijker. Ik lees inderdaad veel en iedere keer als ik denk dat een bepaald boek niet te overtreffen is, komt er toch weer één die ik nog beter vind. Mijn favoriete auteur zal altijd Stephen King blijven, hoewel ik ook eerlijk wil zeggen dat zijn werk van de laatste tijd me iets minder kan bekoren.
Je recenseert zelf ook geregeld. Hoe vind je het om een boek te beoordelen van een andere auteur?
Ik beoordeel het boek en niet de auteur. Het maakt me ook niet uit of het geschreven is door iemand die ik persoonlijk ken. Het gaat mij echt om het verhaal. Ik weet dat er verhalen rondgaan in de zin: vriendjespolitiek enzovoorts. Dan kom ik weer terug op het cyberpesten. Ik houd me daar niet mee bezig. Als het verhaal en de personages me boeien, krijgt het boek een goede recensie, vind ik het niet goed dan vertel ik dat ook op een nette manier.
Hoeveel waarde hecht jij aan recensies?
Ook dat was een leerproces. Een recensie is een persoonlijke mening. Als je mij vraagt om een historische roman te recenseren, zou ik het al bij voorbaat niets vinden. Niet mijn ding dus. Ik heb het duidelijk gezien aan de recensies van Blun. Variërend van 5 sterren tot 2 sterren. Ik vind dat er geen slechte recensies bestaan. Zoveel lezers, zoveel meningen. Wat mij wel opvalt is dat er teveel waarde wordt gehecht aan lezersrecensies. Deed ik ook, zonder meer. Ik zat diep in de put als iemand het niet goed vond. Ik sprong een gat ik de lucht als een lezer het wel goed vond. Ik weet zeker dat als een gerenommeerd auteur tachtigduizend maal het woord poep zou opschrijven, het alsnog vijf sterren zou krijgen. Een minder bekend auteur wordt de grond ingeboord. Het blijft relativeren.
Stel dat geld geen issue is, waarheen gaat de reis, wie gaat er mee en wat ontbreekt er niet in je koffer?
Mijn reis zou niet zo ver gaan. Een cottage in Wales. Mijn ultieme droom, maar dan wel om er permanent te wonen en te schrijven. Natuurlijk neem ik mijn eigen man mee en mijn twee herdervriendjes Yaro en Cindy. Zonder hen verzet ik geen stap.
Als we het over een vakantiebestemming hebben, ga ik het liefst naar Malgrat de Mar in Spanje. We zijn er al een flink aantal jaren geweest en we hebben er in de loop der jaren lieve vrienden opgedaan. Een andere droom: één keer in mijn leven New York gezien hebben. Wie weet komt dat er nog eens van.
Wat is je ultieme (schrijvers)droom?
Het zal behoorlijk cliché zijn, maar mijn ultieme schrijversdroom is toch een boek te schrijven dat de lezers van hun voeten blaast.
Je bent ook medebeheerder van de Facebookgroep BoekenVerslinders, vertel eens iets over die groep?
BoekenVerslinders is een leuke Facebookgroep waar alles op boekengebied kan en mag. Samen met Eva Krap probeer ik er een gezellige groep van te maken met winacties en vaste items. Leuk dat dit wordt aangehaald. We hebben inmiddels ook een geweldige samenwerking met De Perfecte Buren. We delen onze acties en recensies.
Maak een keuze; casual of gala, thriller of YA, zoet of zuur, standalone of trilogie?
Absoluut casual! Ik heb het liefst een spijkerbroek en een shirt of trui aan. Ik kan er niet altijd onderuit om zeer nette kleding te dragen maar ik voel me er niet echt prettig in.
Thriller! Hoewel ik het leuk vind om tussendoor een YA te lezen (en te schrijven) gaat mijn voorkeur toch naar de thriller.
Zoet! Geef me een grote beker thee (wel op zijn Engels met melk en suiker) een groot stuk chocolade of koekjes en een boek. Ik ben er even niet.
Standalone of trilogie. Maakt me niet uit.
Wat is je lievelingsgerecht?
Ik ben een enorme lekkerbek. Ik hou van heel veel soorten eten, behalve sushi. Italiaans, chinees wat dan ook, maar ook de lekkere Hollandse kost. Een stamppot vind ik altijd lekker.
Waar mogen ze jou midden in de nacht voor wakker maken?
Voor je eigen veiligheid kun je me beter laten slapen.
Is er nog iets wat je aan onze/jouw lezers zou willen meegeven?
Blijf met heel veel plezier lezen. Ga niet met de massa mee, maar vorm je eigen mening ongeacht wie het boek geschreven heeft.
In contact komen met Karin?
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
