Achter op de motor in slaap vallen
[Recensie] Er is van alles aan gedaan om zowel in de VS als in Nederland aandacht voor het boek van Nina Riggs te genereren. New York Times-bestseller, staat prominent op de voorkant, net als een viersterrencitaat uit de USA Today. De uitgever liet een vrolijk uitziende kaft ontwerpen vol kleurige vlekken. Veel leesplezier, roept de met het boek meegestuurde boekenlegger naar de aanstaande lezer. Vooral dat laatste lijkt nogal bizar wanneer je weet dat het hier om een egodocument over kanker gaat, en dat het slecht is afgelopen.
De vrolijke vlekken zijn dan ook een kleurige interpretatie van de kankercellen die genadeloos tekeer zijn gegaan in het door borstkanker getroffen lichaam van de zeer jonge Riggs. Ze is getrouwd, moeder van twee kleine kinderen en van beroep docent creative writing. Dat is vanaf de eerste regels goed te merken. Haar inktzwarte verhaal is geschreven in kleurrijke schetsen over haar laatste levensfase.
Opvallend is meteen dat het niet het zoveelste verslag is van treurige behandelingen en leven tussen hoop en vrees. Het woord achtbaan valt gelukkig slechts één keer in het 311 bladzijden tellende boek, terwijl je gerust kunt stellen dat haar leven in deze fase behoorlijk door de war is geschud. Ze verliest bijvoorbeeld intussen ook nog eens haar eveneens zieke moeder, die haar nog wel kan voorhouden dat doodgaan niet het ergste van de wereld is. Daar komt de humor om de hoek kijken die ze van haar geërfd moet hebben, en waar Riggs’ boodschap voortdurend mee is doorspekt. Als een kantoor wordt beschreven, verstopt “tussen pronte golvende heuvels van B-cupformaat”, dan laat je zien dat je niet bij de pakken bent gaan neerzitten. Dat je je ziekte te lijf durft te gaan met een gezonde dosis relativeringsvermogen.
Ze wordt daarin bijgestaan door de Franse, 16e-eeuwse filosoof Montaigne, in wiens leven de dood ook een prominente rol speelde. Hij besloot erover na te denken, het toe te laten en met de aanwezigheid ervan te leven. Als ze bedenkt dat het gevoel van sterven misschien net zo prettig zal zijn als onder een warme zon in slaap vallen achterop de motor bij een sterke man, dan proef je de invloed van haar favoriete filosoof. Het boek is een caleidoscoop van dit soort gedachten en schetsen, en ondanks de zware thematiek is het van een bevrijdende lichtheid.
—
Eerder verschenen in Hematon Magazine
