Sprankelende muziekroman over de seventies
[Recensie] Opnieuw een muzikale roman die mijn kant is opgekomen. En daar word ik altijd enorm blij van.
Emma Brodie is de auteur. Zij werkt al meer dan tien jaar als redacteur in de Amerikaanse uitgeverswereld. Ze schrijft onder meer voor Huffpost en Catapult, vanuit haar woning in Brooklyn, New York. Janie Q is haar debuutroman.
Het verhaal start in 1969 en gaat over de beroemde zanger Jesse Reid die de hoofdact is op een groot folkfestival in de Verenigde Staten. Door een ongeval is hij niet in staat om op te treden en wordt voor het luid morrende publiek in een laatste reddingspoging om de gemoederen te sussen, de lokale band Harpoon op het hoofdpodium gezet.
Frontzangeres Jane Quinn besluit op dit hectische zenuwslopende moment de grootste hit van Jesse Reid te coveren. Ze weet het publiek te betoveren met haar performance en stemgeluid.
Wanneer Jesse is hersteld, vraagt hij Harpoon mee als voorprogramma op zijn nieuwe tournee.
De relatie tussen Jesse en Jane verloopt moeizaam. Hun componerende en tekst schrijvende talenten liggen qua ervaring ver uit elkaar. En terwijl ze meer en meer als twee magneten naar elkaar worden toegetrokken, zijn het hun persoonlijke geheimen die het geluk in de weg lijken te staan.
Het verhaal eindigt in de nabije toekomst en bestrijkt in totaliteit meer dan een halve eeuw. De nadruk ligt echter op de Woodstock-periode en de Woodstock-generatie. Omdat deze periode de Flower Power betreft is er naast het verhaal veel aandacht voor de kenmerken van deze tijdgeest. Vrouwen waren ondergeschikt en ook in de muziek waren er weinig vrouwen die de mannenwereld konden binnendringen. De strijd die Jane/Janie moet voeren is vernieuwend, moeizaam en doordrenkt met bittere vooroordelen.
De illustere wereld van platenlabels, producenten en managers worden geloofwaardig en authentiek in beeld gebracht. De motieven van deze lieden zijn niet in het belang van de creativiteit van de muzikanten maar enkel en alleen van het verdienmodel.
Daarnaast is er ruimte voor het songwriter-deel van het leven als muzikant en is er ruimschoots aandacht voor familie en achtergronden van de personages die hierdoor realistisch worden neergezet. Een groot probleem in die periode betrof het drugsgebruik. Ook dat aspect wordt hier nietsontziend getoond.
Op voorhand leek het mij een kopie van een eerder gelezen en gerecenseerd boek te worden. Daisy Jones and the Six (Daisy Jones and the Six) was een soortgelijke roman die ik in oktober 2019 van een recensie voorzag.
Dat boek was voorzichtig gebaseerd op de band Fleetwood Mac, in het geval van Janie Q wordt er verwezen naar de romance tussen Joni Mitchell en James Taylor.
Laatstgenoemden zijn minder bekend dan Fleetwood Mac. De schrijfstijl is volstrekt anders. Daar waar Daisy Jones & the Six als een soort interview werd gebracht zo hebben we met Janie Q een allesziend perspectief vanuit de verteller. In Janie Q is er meer ruimte voor het leven naast de muziek.
Emma Brodie heeft een prestatie van formaat neergezet. Daar waar ik dacht dat de kwaliteit van Daisy Jones & the Six nooit overtroffen zou worden, is het een close call en zelfs na het raadplegen van de finishfoto is de winnaar niet te benoemen.
Met veel plezier ben ik hierdoor genoodzaakt om Janie Q eveneens vijf sterren toe te kennen. En ben ik de bofkont die het mocht lezen en recenseren. Lezen dit boek, is mijn dringend advies. Een topper!
Persoonlijke songtekst:
‘I am on a lonely road and
I am traveling, traveling, traveling, traveling
Looking for something, what can it be
Oh I hate you some, I hate you some, I love you some
Oh I love you when I forget about me
I wanna be strong I wanna laugh along
I wanna belong to the living
Alive, alive, I want to get up and jive
I want to wreck my stockings in some jukebox dive
Do you want, do you want, do you wanna dance with me baby
Do you wanna take a chance on
Maybe finding some sweet romance with me baby, well come on’
(Joni Mitchell – ‘All i want’)
Peter
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
