Het enthousiasme van de auteur is duidelijk voelbaar in deze thriller
[Recensie] Na Bloedband en Duister verleden is Jeugdzonde het derde deel in de Eyewitness-serie met speurder Joop Hamelink uit Terneuzen in de hoofdrol. Ik heb de vorige twee delen niet gelezen, maar in de eerste hoofdstukken van Jeugdzonde is er een goede terugblik verwerkt. Ik had niet het gevoel dat ik nu echt relevante informatie miste uit de vorige boeken.
Joop Hamelink is begin 50 en woont alleen. Zijn ex-vrouw is overleden en het is uit met zijn vriendin. Samen met zijn vader Richard, 90 jaar, runt hij het detectivebureau Eyewittness. Richard is nog scherp van geest en houdt zich bezig met het kantoorwerk en het digitale speurwerk. Joop doet het veldwerk. Als hij een usb-stick ontvangt met daarop gruwelijke beelden van een moord, is hij echt verbijsterd. Op de beelden herkent hij namelijk het slachtoffer, een ex-klasgenoot van hem. En naast het slachtoffer is met gummibeertjes (zijn lievelingssnoep in zijn jonge jaren) de letter J gevormd.
Lisa, ook een ex-klasgenoot, neemt contact op met Joop en beweert info te hebben over deze recente moord. Ze stelt een samenwerking voor, maar daar is Joop aanvankelijk niet zo enthousiast over. Is Lisa wel te vertrouwen? Of is ze, als freelancer voor een dagblad, gewoon op zoek naar een goed verhaal? Zij weet wel te vertellen dat Rob, het slachtoffer, vroeger bijna iemand op dezelfde wijze heeft vermoord op de manier waarop hij nu om het leven is gekomen.
En dan wordt er ook nog eens toevallig in de Ardennen een schedel gevonden van nog een ex-klasgenoot. Is er een verband tussen de gebeurtenissen van vroeger en nu? Joop stond tijdens zijn jeugdjaren een beetje buiten de klasgroep, maar Lisa herinnert zich nog wel wat er toen tijdens het zomerkamp is gebeurd.
Wim Hendrikse mengt de gebeurtenissen uit het verleden knap met de gebeurtenissen van nu. Er komen heel wat personages aan bod. Iedereen is een potentiële verdachte, iedereen heeft wel iets op zijn kerfstok. De verhoudingen binnen de klasgroep tijdens het zomerkamp worden goed weergegeven. Drank, drugs, verliefdheid, afwijzing,… Maar ook in het heden zijn er nog heel wat connecties tussen de ex-klasgenoten. En die hebben dan nog eens hun persoonlijke relaties met de bijhorende problemen. Voor mij was er eigenlijk een overdaad aan gebeurtenissen, aan zijlijntjes, aan verbindingen onderling. Hierdoor verloor het verhaal voor mij aan kracht. ‘Less is more.’
Maar doordat de hoofdstukken zeer kort zijn, leest het verhaal vlot. Als lezer blijf je toch steeds nieuwsgierig. De spanning is goed opgebouwd, er is constant een onheilspellend gevoel aanwezig. De hoofdpersonages zijn goed getypeerd. Wel hebben ze bijna allemaal een drank-of drugsprobleem. Er wordt behoorlijk veel gedronken, er worden massa’s pillen geslikt. En hierdoor is hun geheugen troebel en daar weet de auteur dan weer handig gebruik van te maken in deze thriller.
Jeugdzonde speelt zich grotendeels af in Zeeuws-Vlaanderen. Als lezer krijg je heel wat informatie over de streek en over Terneuzen. Soms is dit interessant, maar nu was het een beetje te veel van het goede. Het wekte eerder irritatie op bij mij. Wat ik wél een pluspunt vond, is de relatie tussen Joop en zijn ouders die zo mooi in dit verhaal is verwerkt. Hun gesprekken, hun probleempjes, hun liefde voor elkaar. Mooi gedaan!
Het einde van Jeugdzonde is verrassend, een verhaallijn die ik niet had verwacht, maar ook hier mocht het voor mij toch ook weer eenvoudiger. De afbeelding op de kaft krijgt dan ook eindelijk betekenis. Met een beetje verfijning en een betere dosering, zou het verhaal beter tot zijn recht komen. Maar ik heb zeker heel wat spannende uren beleefd met Jeugdzonde! Het enthousiasme van de auteur is duidelijk voelbaar in deze thriller. Het is dus uitkijken naar meer werk van Wim Hendrikse. Graag 3,5 sterren voor dit spannende verhaal.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
