Ontwapenende kinderportretten
[Recensie] De zwart-wit foto’s in het boek Kinder unserer Welt getuigen van een grote empathie. Zelf zegt Mario Marino over zijn fotografisch werk: “Ik probeer het leven van mensen te lezen, de omstandigheden waarin ze leven, ik ben gefascineerd door hun culturele achtergrond en hun identiteit”. De tekst van het boek is tweetalig, in het Duits en in het Engels.
De kinderen in dit boek zijn onbevangen en kijken je vaak verwachtingsvol aan met hun mooie grote ogen. Tot aan de puberteit blijft dat kind zijn aanwezig en daarin ligt een mooie opdracht voor de fotograaf om kinderen ongedwongen in hun eigen leefomgeving vast te leggen. Zo komen we in dit boek kinderen in uiteenlopende omstandigheden tegen waarbij ze levensvreugde, hoop en vertrouwen uitstralen.
Bij iedere foto wordt niet alleen de naam van het kind, met het land waar het woont, genoemd maar wordt ook iets verteld over z’n persoonlijke situatie. Zo krijgt de foto meer diepgang en zie je niet alleen een mooi plaatje maar een kind in z’n eigen context.
Stralende lach
Wat opvalt is dat veel kinderen blij zijn; ze hebben een stralende lach die hun tanden laat zien. Die levensvreugde is er ook in armoedige omstandigheden die daar geen aanleiding toe geven. Het lijkt alsof kinderen niet anders weten en de materiële beperkingen die hieruit voortvloeien, tamelijk vanzelfsprekend accepteren. We zien kinderen spelen, zwemmen, zich verkleden, op school, thuis, op straat en buiten.
Er zijn veel foto’s van kinderen in Cambodja, waarvan de foto met twee slapende kinderen in een hangmat wel zeer aandoenlijk is. Er zijn ook foto’s van kinderen in Kenia, Italië, India, Verenigde Staten, Nepal, Mongolië, Cuba, Sri Lanka en Frankrijk. Zuid- en Oost Europa, Lapland, Zuid-Amerika en Afrikaanse stammen komen niet in dit boek voor. Daar hadden ook mooie authentieke opnamen gemaakt kunnen worden.
Je kunt merken dat de fotograaf het vertrouwen van de kinderen heeft gewonnen. Ze gaan spontaan hun eigen gang en ook de close-ups komen heel natuurlijk over. Al deze kinderen doen – zonder dat zij dat zelf in de gaten hebben – een beroep op degene die naar hen kijkt. Ze stralen in hun jeugdigheid iets kwetsbaars uit en vragen om liefde en geborgenheid. Ze hebben mensen nodig die hen aan de ene kant volop de ruimte geven om het leven naar hartelust te verkennen maar die hen tevens ook de vaak zo nodige bescherming kunnen bieden.
Mario Marino is fotograaf met een voorliefde voor portretten. In zijn werk staan mensen centraal Voor dit boek Kinder unserer Welt maakte hij een keuze uit zijn werk van de afgelopen jaar. Hij verzorgt exposities over de gehele wereld en publiceerde meer dan honderd boeken. Zijn werk verschijnt in Berliner Zeitung, Museumtijdschrift, Tagesspiegel, The Washington Post, National Geographic en The Wall Street Journal.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
