Een zachtmoedig mens in een harde wereld
[Recensie] Uit de flaptekst: “In dit ontroerende en op waarheid berustende verhaal leer je hoe je oude trauma’s en negatieve ervaringen kunt loslaten om voluit te leven… Dit toegankelijke en inspirerende verhaal onthult eeuwenoude kennis en geneeswijzen uit Nederlands-Indië. Overwin je beperkende gedachten en emoties en ontdek een kracht in jezelf, die je ongekend zal verrijken en sterker maakt dan ooit!”
Het zou een tekst kunnen zijn uit een willekeurig Amerikaans zelfhulpboek vol platitudes en evidente verbeter-je-leven tips. Echter, als we gaan lezen valt dat vooroordeel gelukkig snel weg tegen de oprechte bedoelingen die deze tekst beoogt.
We lezen het levensverhaal via een dagboek van KNIL soldaat Jan de Bruijn. Hij leert in de tropen Kundalini, de oude geneeswijze uit de flaptekst hierboven, en deelt die kennis met de lezer.
Hij speelt trompet, wat hem in het Nederlandse leger brengt als blazer van de taptoe. Helaas heeft Jan een slecht moment gekozen om soldaat te worden. Hij wordt naar Nederlands-Indië gestuurd om te helpen ‘orde op zaken te stellen.’
Inlands geweld
Wat dat betekent weten we heden ten dage allemaal. De Nederlanders gedragen zich niet netjes, eufemistisch gezegd, tegenover de lokale bevolking. De arme Jan kan zich niet aan dat inlandse geweld onttrekken maar is toch, als trompettist, minder in actieve dienst dan anderen. Dat houdt hem in leven. Om nadat de Japanners de aanval hebben geopend, tot de ontdekking te komen dat alles voor niets is geweest. Hij komt in een Jappenkamp met een vernietigend regime. Zijn kameraden sterven bij de vleet en hij ook bijna. Maar Kundalini helpt hem door de hel heen:
“Over wat ik denk hebben de jappen niets te zeggen. Ik laat me niet meevoeren in hun ziekelijke psychologische spelletjes, maar blijf mentaal sterk en vrij van energie en van geest. Japanners zijn meesters in het toebrengen van fysieke, emotionele en spirituele verminking, maar ik bied stilzwijgend weerstand. Daarbij word ik ondersteund door de zonmeditatie en mijn Kundalini, maar ook door de positiviteit van Piet Telkamp en Lou Wijchers (twee kameraden-NV). Het gevecht om mijn mentale welzijn is een spel, dat de jappen niet van mij kunnen winnen en waar ik elke dag beter in word.”
Het soepele relaas uit het dagboek laat de lezer meeleven met de arme Jan en zijn misère. Pas op het eind van het boek blijkt Hans Peter Roel uit naam van Jan de Bruijn dit hele boek te hebben geschreven. Als lezer ben je dan op een dwaalspoor gezet. Hoe zit het met dat verhaal van Jan de Bruijn? Hoe nauwgezet is dat dagboek gevolgd? Voor mij was dit een beetje een domper – ik had gehoopt dat Jan zelf in zijn nadagen zijn dagboek had omgewerkt tot dit boek.
Maar oké, no hard feelings. We gaan ervan uit dat de opbouw van dit boek een manier is om de helende Kundalini-kracht te laten zien. Jan had er in elk geval baat bij. Of het de lezer ook aanspreekt zal per persoon verschillen. Mijn advies: lees het en oordeel zelf.
—
Voor het eerst verschenen op Bazarow. Ook verschenen op Nico’s recensies
