"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Leegland

Dinsdag, 11 januari, 2022

Geschreven door: Marjan Brouwers
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Een Nederlandse Hunger Games in een wereld na klimaatverandering

[Recensie] Het is altijd spannend een boek op te pakken van een Nederlandse auteur van wie je nooit eerder iets hebt gelezen en waarover je geen recensies hebt gelezen. Maar een dystopische roman gesitueerd in het Nederland na klimaatverandering, oorlog en virusuitbraken (de auteur heeft vijf jaar aan haar boek The Hunger Games (ook het feit dat twee van de drie hoofdpersonen tieners zijn en de derde niet veel ouder wekt die suggestie). Dat is niets tegen het boek, want tegenwoordig wordt YA ook door veel volwassenen gelezen. De redactie van het boek was ook prima. Ik moest alleen grinniken om een foutje tegen het eind, waar stond: ‘een paard met in het zwart een zwartgeklede ruiter’. Aan het eind van het boek zijn een paar mysteries opgehelderd, maar de lezer blijft met genoeg vragen over om uit te kijken naar een vervolg.

Genoeg om dit boek aan te bevelen dus, maar ik zou geen recensent zijn als ik niet ook wat kritische opmerkingen zou maken. Het is altijd goed om geen volmaaktheid van een boek te verwachten, dus laat me opmerken dat ik het eens ben met de reacties waarin werd betoogd dat het midden van het boek wat meanderde. Zoals ik hierboven al zei: karakters komen bij elkaar, raken elkaar kwijt, ontmoeten elkaar weer. Ik vond het niet heel storend, maar wellicht had het iets strakker gekund. Ook was ik het eens met de opmerking dat de beschreven locaties niet per se als zichzelf herkenbaar waren en dat wat meer details uit de omgeving welkom waren geweest. Aan de andere kant is er veel tijd verstreken sinds onze tijd en ik vind het ook geloofwaardig dat wij weinig meer zouden herkennen van dit Nederland. Wat me nog het meeste opviel was hoe bijna iedereen met wie de karakters omgingen het loodje legde. Het begon daardoor wat ongeloofwaardig te worden dat de hoofdpersonen als enigen wel alles overleefden, van aanslagen tot bijna verdrinken aan toe. Het maakte me als lezer ook wat murw, moet ik toegeven. Maar dit waren zeker geen grote kritiekpunten. Wat overeind blijft staan, is dat dit een spannend avontuur is, gesitueerd in een Nederland waar de klimaatverandering niet tot staan is gebracht, dat absoluut een paar uur aangenaam leesplezier biedt. Of het lang blijft hangen durf ik niet te zeggen, maar dat hoeft ook niet altijd. Het vervolg zal ik te zijner tijd ook zeker met plezier lezen.

Eerder verschenen op Hebban

Wandelmagazine