Grappig en luchtig
Hoe de binnenkomst van een vreemdeling een gezin op z’n kop kan zetten. Dat is, kort gezegd, waar het romandebuut Madzy van Debby Kowsoleea over gaat. In een lichtvoetige en knusse stijl beschrijft ze hoe vooral de wereld van de dochter des huizes, de puber Madzy, aardig overhoop gegooid wordt als ene Frederik ten tonele verschijnt.
Madzy Heuerts,16 jaar, is thuisgekomen met een dramatisch kerstrapport. Dat is natuurlijk de schuld van de slechte leraren, die totaal geen begrip hebben voor het arme meisje. Vooral de leraar Frans, Plofje, is lijdend voorwerp van haar haat omdat dat die zich gedwongen zag haar ‘werk met een één te honoreren’. Haar ouders grijpen in, ze krijgt huisarrest en een repetitor. Deze huiswerkbegeleider Frederik, een vriend van de broer van Madzy, moet zorgen dat haar achterstand tijdens de kerstvakantie wordt weggewerkt.
‘De bromstem was zeker een half hoofd kleiner dan ik. En broodmager, een soort aangeklede blokfluit, ik was er niets bij. […] Ik heb nog nooit eerder van mijn leven zulk haar gezien. Het was niet rood, het was oranje. Knal- en knal- en knaloranje, het gaf gewoon licht. Als ik zulk haar had, liet in het millimeteren. Of ik zou een badmuts opzetten.’
Frederik mag er vreemd uitzien, wel weet hij met ijzeren discipline Madzy aan de studie te krijgen. Zijn invloed is echter groter: hij is de katalysator van goede ontwikkelingen. De moeder, aanvankelijk een wat bitse Opzij lezeres, ontdooit door de vriendelijkheid en gedegenheid van Frederik. De Opzij verdwijnt op een gegeven moment zelfs in de open haard. Maar belangrijker is dat Madzy’s mening over Plofje rigoureus verandert. Frederik blijkt een schrijnend verdriet met zich mee te dragen, en probeert met steun van Plofje zijn leven weer op de rails te krijgen. Hier weet Kowsoleea het tot dan toe luchtige verhaal enige diepte te geven.
Maar het boek blijft niet al te lang stilstaan bij het verdriet. Kowsoleea doet haar best het verhaal prettig en luchtig te houden. In dat kader is het fijn om te lezen dat Madzy met plezier gaat leren en zelfs haar belangstelling voor schrijven ontdekt. Ze zet zich aan een kort verhaal over, uiteraard, Frederik en haar ontluikende gevoelens voor hem.
Madzy is een vrolijk, feelgood verhaal met een mooie kerstgedachte. Vaardig heeft Kowsoleea de ingrediënten – problemen thuis en op school, bruisende puberteit – samengebracht tot een soms geestig verhaal. Tot een schaterlach leidt dit allemaal echter nergens. En dat is gelijk de makke van Madzy: de roman is braafjes en goedbedoeld, maar mist pit.
Hoewel het boek gepresenteerd wordt als roman, zouden zowel het onderwerp, de thematiek en de toon het label young adult rechtvaardigen. In dat daglicht komt het boek wellicht zelfs beter tot zijn recht: ondanks de verrassende ontknoping, is Madzy over het algemeen vooral erg lichte literatuur.
