Een interessant thema, maar het mist uitwerking en diepgang
[Recensie] Waar gaat Meisje A over? ‘Ik ben Alexandra Gracie en ik ben vijftien jaar. U moet de politie bellen.’
Talloze keren oefende Lex Gracie deze zinnen voordat ze uit het huis van haar ouders wist te ontsnappen: gewond, vuil en ernstig vermagerd. Nadien wil Lex Gracie niet aan haar familie denken. Ze wil niet herinnerd worden aan haar ouderlijk huis of aan haar bijnaam: ‘Meisje A’, het kind dat ontsnapte.
Als haar moeder jaren later in de gevangenis overlijdt en het ouderlijk huis aan haar kinderen nalaat, maakt Lex – inmiddels jurist – samen met haar zusje Evie plannen om de horrorplek uit hun jeugd om te toveren tot iets positiefs. Maar eerst moet ze in het reine komen met haar broers en zussen en het verleden dat ze met elkaar delen.
Wat vond ik van Meisje A? Eigenlijk ben ik met een compleet verkeerde veronderstelling begonnen in dit boek. Mijn brein was er namelijk vanuit gegaan dat het om een thriller ging, niet dus. Gelukkig weet het boek je in het begin direct mee te pakken. Je wil onmiddellijk te weten komen wat er met Lex en haar familieleden is gebeurd. Beetje bij beetje krijg je doorheen het boek antwoord op je vragen.
Ieder hoofdstuk is gewijd aan één van de broertjes of zusjes van Lex. Je krijgt inzicht in hun verleden en heden. Op zich is dit een zeer mooi idee om het verhaal op te bouwen. Jammer genoeg wordt er dikwijls tussen het heden en het verleden gesprongen, zonder dat dit op een of andere manier duidelijk wordt gemaakt. De ene moment ben je nog over het heden aan het lezen, en met de volgende zin ben je weer in het verleden beland. Ik heb het, doorheen heel het boek, moeilijk gehad met deze overgangen. Dit zorgde voor heel wat verwarring.
Verder ben ik eigenlijk erg op mijn honger blijven zitten. Ik heb nooit het gevoel gehad om in het verhaal te zitten. Dikwijls bleef het bij redelijk oppervlakkige beschrijvingen, zowel van omstandigheden, als van gevoelens, als van gebeurtenissen. Veel meer diepgang had zeker gemogen en had veel meerwaarde aan het verhaal geboden. Ondanks de zeer aangrijpende en beklijvende thematiek, heb ik nooit kippenvel gevoeld. Heel het verhaal kampte met tekortkomingen. Veelal te wijten aan gebrek aan details en geringe uitwerking van karakters en emoties. Volgens mij dé drie belangrijkste elementen voor dit soort verhaal. Dikwijls wordt er met zeer veel potentieel begonnen aan een scène, maar wordt ze nooit echt afgemaakt. Vaak stelde ik me de vraag wat de toegevoegde waarde was enerzijds, of waarom ze zo snel werd afgehaspeld.
Mijn verwachtingen voor dit boek waren zeer hoog gespannen, jammer genoeg werden ze niet ingelost. Ik moest me echt verplichten om verder te lezen. Het verhaal is ook niet echt blijven nazinderen, hoewel alle elementen hiervoor wat betreft de thematiek zeker aanwezig waren. Ik ben blij dat ik het boek heb gelezen, het heeft een interessant thema, maar het mist uitwerking en diepgang. Ik geef dit boek 2,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
