Obscure roman van Ottessa Moshfegh
[Signalering] Haar leven lijkt perfect: ze is jong, dun, knap en net afgestudeerd aan Columbia. Ze heeft een heerlijk en simpel baantje en leeft van een erfenis. Toch zit zij niet lekker in haar vel. Wat er precies aan de hand is, kan ze niet verklaren. Oké, haar ouders zijn gestorven en ze heeft niet de beste (liefdes)relaties, maar dat kan toch niet de reden zijn waarom ze zich zo rot voelt. Maar ze heeft een oplossing bedacht: met de hulp van een onbekwame psychiater verzamelt ze genoeg medicijnen om dagen aan een stuk te slapen. Zo hoopt ze dat ze, wanneer ze weer definitief wakker wordt, haar leven weer ziet zitten.
Deze roman is zo vreemd als hij klinkt. Het is duister, obscuur, en toch soms grappig. Onze naamloze hoofdpersoon heeft weinig positieve karaktertrekken, en toch zijn haar gedachten ongelofelijk herkenbaar en daardoor confronterend. De schrijfster creëert een bijzonder goed gevoel van ongemak.
Behalve dat de claustrofobische schrijfstijl je meesleept in het verhaal, is ook de plot intrigerend. Je bent benieuwd waar het verhaal naartoe gaat. Toch is het einde enigszins voorspelbaar afstandelijk, en abrupt – en dat doet helaas af aan de roman. Omdat dit op enkel de laatste halve pagina betrekking had, is het boek toch zeker vier sterren waard!
—
Eerder verschenen op Suus leest
