Wat als plots je ouders besluiten om uit elkaar te gaan?
[Recensie] Een herkenbare realiteit voor ontzettend veel kinderen en het begin van een mooi verhaal over de tweeling Lara en Joeri. Hun ouders gaan scheiden en willen het liefst alles zo goed mogelijk voor de kinderen regelen, maar dat gaat helaas niet zoals ze hadden bedacht.
Jacques Vriens zorgt er In mijn vader woont in het tuinhuis met zijn fijne schrijfstijl voor dat je als lezer meegenomen wordt in het verhaal en voelt wat de personages in het boek meemaken. Het is op een mooie en fijne manier geschreven, waardoor je als lezer makkelijk begrijpt waar het verhaal over gaat met ontzettend veel herkenbare gebeurtenissen.
Alles wat je tegenwoordig bij scheidingen hoort en ziet komt in dit boek naar voren: verdriet, woede, blijdschap en opluchting. Het hoort er allemaal bij en voor kinderen die eenzelfde situatie meemaken of hebben meegemaakt is dit boek een echte eyeopener: je bent niet de enige.
Het verhaal wordt vanuit de perspectieven van Lara en Joeri geschreven, waarbij ze elkaar telkens afwisselen. Zo zie je dat elke situatie in een scheiding anders wordt ervaren. De verschillen tussen het uiten van gevoelens en emoties krijgen in het verhaal een prominente plek en dat vind ik mooi.
“Als ik een woedeaanvalletje krijg, kan ik daar echt niks aan doen.”
Joeri vindt het soms lastig zijn emoties en gevoelens onder controle te krijgen en dit wordt geaccepteerd.
“Lara huilde weer, maar deze keer van opluchting. Ik voelde ook tranen branden, maar ik liet me niet kennen.”
Lara laat haar emoties vaak wel zien en probeert in de relatie tussen hun ouders voornamelijk de bemiddelaar te zijn. Dit is natuurlijk niet haar rol als kind, maar vaak belanden kinderen helaas wel in deze positie.
De belangrijkste boodschap in dit verhaal is dat je als ouders altijd het belang van de kinderen voorop moet stellen en vaak mee kan nemen in het proces en de beslissingen die genomen worden. Daarnaast wordt duidelijk overgebracht dat kinderen voor zichzelf moeten durven opkomen als ze ooit in dezelfde situatie komen. In het boek zie je dit terug komen als Lara en Joeri een ‘kindplan’ schrijven, waarin staat hoe zij het graag willen.
“Het waren foto’s van de trouwerij. Ik klapte het dicht en zei: ‘Kom op zus, dat is voorbij. We moeten nu voor onszelf opkomen. Dat heb je zelf gezegd, toen je met dit plan kwam.”
Jacques Vriens sluit het boek af met een mooi stuk waarin hij zijn eigen ervaringen deelt en tips geeft aan kinderen en ouders. Een prachtig boek dat ik zeker een keer ga voorlezen aan mijn groep op de basisschool, omdat het helaas een onderwerp is dat vaak te weinig aandacht krijgt en wel verdient.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
